Tímarit lögfræðinga - 01.07.1974, Blaðsíða 46

Fundir ýmissa ríkjahópa hafa jafnframt lýst yfir nauðsyn þess að á
verði komið 200 mílna auðlindalögsögu, en slíkar samþykktir eru í
beinni andstöðu við hugmyndina um að fiskimið veraldar verði sett
undir alþjóðastjórn.32)
(d) I veröld þverrandi auðlinda er fiskur vara, sem sífellt hækkar í
verði.33) Fiskur er mikilvæg efnahagsleg gæði, hvort sem hann er í
sjó eða á land kominn, ekki sízt fyrir þróunarríkin, sem mörg hver
byggja nú upp sjávarútveg sinn. Þess vegna sýnist ólíklegt, að strand-
ríki láti undir höfuð leggjast í framtíðinni að seilast eftir yfirráðum
svo mikilvægra auðlinda rétt undan ströndum þeirra, einkum og sér í
lagi þegar þessum sömu ríkjum eru nú rétt auðæfi olíu og málma úr
hafsbotni á silfurdiski.
Á hinn bóginn er augljós þörf fyrir alþjóða fiskimálastofnun, sem
hefði það hlutverk að annast stjórnun og eftirlit allra fiskimiða utan
lögsögu strandríkisins.34) Jafnvel þótt mörk þeirrar lögsögu verði
ákvörðuð 200 mílur, mun hið alþjóðlega svæði þó taka yfir meira en
60% heimshafanna og þar er að finna ýmsa mikilvæga fiskistofna.
Þetta er atriði, sem Hafsbotnsnefnd S.Þ. hefur látið undir höfuð leggj-
ast að taka til umræðu og athugunar, en sem er, þrátt fyrir það, eitt
mikilvægasta verkefnið varðandi framtíðararðsemi fiskistofna heims-
hafanna.
1) Úr formála Norðaustur-Atlantshafs fiskveiðisamningsins.
2) „Review of the Status of Some Heavily Exploited Fish Stocks." FAO, Rome 1973,
bls. 5.
3) Ibid, bls. 8.
4) „Fishing News International.“ July 1973. Vol. 12, bls. 10.
5) Það sýnir hina alvarlegu þróun varðandi þennan fiskistofn, að árið 1973 var
stærð stofnsins aðeins 10% af stofnstærðinni árið 1947.
6) Skýrsla um 10. fund Norður-Atlantshafs fiskveiðinefndarinnar, bls. 6.
7) Ibid, bls. 10.
8) Skýrsla um 7. fund Norðaustur-Atlantshafs fiskveiðinefndarinnar, bls. 19—22.
9) Sjá einnig „Whaling nations resist call for moratorium", „Fishing News Inter-
national", August 1973, Vol. 12 bls. 133—134.
10) Dæmi um þetta eru ráðstafanir sem Noregur framkvæmdi einhliða til þess að
varðveita makrílstofnana í Norðursjónum, og einnig einhliða síldveiðibann við
Island. Er hér þó aðeins um tvö ný dæmi af fleirum að ræða.
11) „Conservation Problems with Special Reference to New Technology." FAO De-
partment of Fisheries, Rome 1972, bls. 2—3.
12) Að því er varðar hina efnahagslegu þætti þessarar myndar sjá F. T. Christy, Jr.
and A. Scott, „The Common Wealth in Ocean Fisheries. 1965, bls. 217—230, og
McDougal and Burke, „The Public Order of the Oceans" 1962, bls. 472 ff.
40