Tímarit lögfræðinga - 01.08.1987, Síða 11

af stærstu vátryggingarfélögum landsins, Sjóvátryggingarfélag íslands h.f.,
auk þess sem fleiri vátryggingarfélög leituðu til hans um ráðgjöf og málflutning.
Enda þótt lögmannsstarfið lægi ve! fyrir Benedikt Sigurjónssyni og hann
skipaði sér fljótt í fremstu röð lögmanna varð hann ekki rótgróinn í því starfi.
Var hann skipaður hæstaréttardómari hinn 22. desember 1965 frá 1. janúar
1966 er dr. Þórður Eyjólfsson fékk lausn frá embætti. Sat Benedikt í dómara-
sæti í Hæstarétti í rétt 16 ár eða til ársloka 1981 er hann fékk lausn frá störf-
um að eigin ósk. Forseti dómsins var hann árin 1974 og 1975.
Benedikt Sigurjónssyni voru falin margvísleg trúnaðarstörf auk aðalstarfa
sinna. Hann var varaformaður Kjaradóms 1962-1971, átti sæti í skaðabóta-
nefnd samkvæmt lögum nr. 110/1951 árin 1952-1971 og í bifreiða- og um-
ferðarlaganefnd 1955-1980. Hann átti oft sæti í nefndum sem unnu að gerð
tvísköttunarsamninga við önnur ríki og var formaður tölvuneíndar 1981-1985.
Hann átti sæti í ritstjórn Tímarits lögfræðinga 1955-1959 og í ritstjórn Norræns
dómasafns (Nordisk Domssamling) 1968-1982. Prófdómari við lagadeild Há-
skóla íslands var hann um árabil og allt til æviloka. Honum var og falið að
semja ýmis veigamikil lagafrumvörp.
Benedikt ritaði allmikið um lögfræðileg efni, bæði í timarit og víðar. Fjallaði
hann þar m.a. um efni af vettvangi skaðabótaréttar, sjóréttar og skattaréttar.
Ber allt sem hann ritaði vitni um glöggskyggni hans og þekkingu.
Drýgstan hluta starfsævi sinnar sinnti Benedikt dómarastörfum. Þau störf
féllu honum vel og til þeirra var hann vel fallinn. Hjá honum fóru saman skarp-
skyggni, góð dómgreind og traust fræðileg þekking. Hann var gæddur miklu
sjálfstrausti og gekk öruggur til átaka við hin vandasömustu viðfangsefni. Er
hann hafði brotið mál til mergjar og fundið þá lausn er hann taldi rétta var
hann fastur á sinni skoðun en án alls einstrengingsháttar og gaf góðan gaum
að andrökum annarra. Honum var lagið að starfa með öðrum og áttu dómara-
störfin í Hæstarétti vel við hann.
Sjálfgefið er að það kom oft í hlut Benedikts Sigurjónssonar í lögmanns-
starfi hans að veita ráð og leiðbeiningar um ýmis lögfræðileg álitamál. í þvi
hlutverki naut hann sín einkar vel. Honum var eðlislægt að bregðast fljótt og
vel við ef til hans var leitað um ráð í vanda. Kynntist ég því af eigin raun þeg-
ar á þeim árum er ég á ungum aldri varð samstarfsmaður hans sem borgar-
dómarafulltrúi í Reykjavík. Veit ég raunar ekki til að hann hafi nokkru sinni
talið eftir sér að veita ráð þeim sem um þau báðu. Skipti þá engu þótt það
kostaði hann bæði tíma og fyrirhöfn.
Eljumaður var Benedikt með afbrigðum. Hann hóf árla þann vinnudag
sem oft lauk ekki fyrr en siðla kvölds. Var því ekki að undra að afköst hans
urðu mikil svo verkhraður sem hann var.
Benedikt var víðlesinn, ekki síst í íslenskri sögu. Sturlungu var hann svo
handgenginn að með ólíkindum var og hafði hann tilvitnanir í hana á hrað-
bergi. Hafði hann þaullesið hana þegar á barnsaldri.
Benedikt var glaðbeittur í viðmóti og hégómalaus með öliu. Hann hafði
næmt auga fyrir því sem kímilegt var og hvar sem hann kom fylgdi honum
hispurslaus glaðværð. Hann var gæddur eðliskostum sem öfluðu honum mik-
illa vinsælda meðal allra sem honum kynntust.
Árið 1946 kvæntist Benedikt Sigurjónsson eftirlifandi eiginkonu sinni, Fann-
eyju Stefánsdóttur, mikilli gerðarkonu. Lifir hún mann sinn. Þau eignuðust
5