Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1927, Qupperneq 7

5
kenslubækurnar og taka miklu lengri tíma til yfirferðar yfir
hvern kafla.
Vjer skulum nú athuga nánar helstu kosti og lesti þess-
ara kensluaðferða til þess að reyna að sjá, hvar við stönd-
um og hvað laga þarf.
Helsta kost yfirbeyrsluaðferðarinnar gat jeg um áðan, að
yfirferðin er mikil og hver stúdent fær útskýrt nær því hvað
eina, sem komið getur til prófs. Þetta er þvi mjög hentug
kensluaðferð fyrir meðalmennina og fyrir þá, sem varla ná
meðallaginu og verður líka til þess, að stúdentar sækja
miklu betur kenslustundir en annars mundi.
Með þessari aðferð kynnast lika kennarar og nemendur
miklu betur og sambúð þeirra verður nánari og er það
mikill kostur. Nemendur eiga þvi hægra með hjer en er-
lendis að snúa sjer beina leið til kennaranna og fá útskýr-
ingar og leiðbeiningar í náminu og kennarar halda sjer bet-
ur ungum og fjörugum við nána sambúð við æskulýðinn, en
þar sem segja má að nær því sje djúp staðfest milli nem-
anda og kennara.
En gallar þessa fyrirkomulags eru líka auðsæir. Námið
verður þar næstum of auðvelt, stúdentarnir fá námsgrein-
arnar tuggnar og meltar og hafa varla annað að gera en að
sjúga þær í sig án þess að þurfa að hafa mikið fyrir því að
melta sjálfir. Þeir, sem vel sækja kenslustundir, þurfa lítið
annað að gera. Þeir læra námsgreinarnar í kenslustundun-
um. Þeir geta orðið lærðir menn með þessu móti, en þeir
verða ekki jafnvel mentaðir og þeir hefðu orðið, ef þeir hefðu
þurft að leggja meira á sig.
Hvað kennurunum viðvíkur þá er yfirheyrsluaðferðin ekki
heldur allskostar góð. Aðferðin er ekki nærri eins vandasöm
og ekki eins tímafrek eins og fyrirlestrakenslan. Það er náttúr-
lega gott fyrir þá að sumu leyti og nauðsynlegt hjer við há-
skólann, þar sem allir eiga að vinna margfalt verk á við
erlenda háskólakennara og þar að auki fást við hin og þessi
aukastörf, ef þeir eiga að geta lifað sómasamlega, en það geta
þeir ekki af laununum einum saman. En það er ilt að öðru