Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1953, Qupperneq 123

121
bera vitni um gegndarlaust virðingarleysi margnefnds Boga Guð-
mundssonar fyrir stjórn ráðsins, samþykktum þess og í rauninni
fyrir stúdentaráði í heild. Framkoma hans er mjög ófélagsleg í alla
staði, enda felst í henni skýlaust trúnaðarbrot í starfi í þágu stúd-
entasamtakanna.
Ef sú hefur orðið raunin á, að margnefndur lýsisfarmur hafi kom-
izt til hinna bágstöddu stúdenta í Madras-fylki, þá fæ ég ekki séð,
að háttsemi Boga varði eftir atvikum við landslög, því að lyktir
málsins hafa í því tilfelli orðið eins og til var ætlazt, enda þótt ann-
arlegar aðferðir hafi verið notaðar til að ná þeim lyktum.
Reykjavík, 21. október 1953.
Jón P. Emils.“
íþróttaskylda. Á fundi í stúdentaráði hinn 24. janúar 1953 bar
Bragi Sigurðsson fram svohljóðandi tillögu fyrir hönd Vökumanna:
Stúdentaráð ályktar á fundi sínum 24. jan. 1953, m. a. með hliðsjón
af ummælum rektors í þá átt, að íþróttaskylda verði niður felld, ef
mikill meiri hluti stúdenta reynist henni andvígur, að nauðsynlegt
sé að kanna afstöðu stúdenta til íþróttaskyldu. Ákveður stúdentaráð
að hafa um málið almennan stúdentafund föstudaginn 6. febrúar.
Verði að honum loknum hafin allsherjar atkvæðagreiðsla um fram-
búðartilhögun þessara mála. Verði svo atkvæðagreiðslu haldið áfram
laugard. 7. febr. og ljúki henni þann dag.
Atkvæðagreiðslan fór á þá leið, að 345 stúdentar voru andvígir
íþróttaskyldu, en 58 voru henni fylgjandi. 6 seðlar voru auðir og
1 ógildur. Tilkynnti formaður rektor háskólans, dr. Alexander Jó-
hannessyni prófessor, úrslit atkvæðagreiðslunnar og kvaðst vona,
að háskólaráð sæi sér fært að verða við óskum mikils meiri hluta
stúdenta þess efnis, að íþróttaskyldan yrði látin niður falla. Hefur
það þó ekki verið gert formlega, en benda má á þá staðreynd, að
eftir henni hefur lítt verið gengið upp á síðkastið. Virðist því hafa
verið gengið að nokkru að minnsta kosti til móts við kröfur stúd-
enta í máli þsesu.
Lánasjóðurinn. Eftirfarandi skýrsla hefur mér borizt um störf
lánasjóðsins á starfsárinu:
Sumarið 1952 hóf stjóm sjóðsins að leita fyrir sér um lán til út-
hlutunar um haustið. Kom fljótt í Ijós, að miklir erfiðleikar voru á
lánsútvegun. Var árangurslaust leitað til ríkisstjórnarinnar í þessu
skyni, svo og til bankanna, sem tóku lánsbeiðninni fálega. Einnig
var leitað til nokkurra vátryggingarfélaga, en bar lítinn árangur.
Þess skal getið, að óskað var eftir lánum til 16 ára, eins og gert
er ráð fyrir í áætlun þeirri, er stúdentaráð lét gera um starfsemi
sjóðsins, og olli það nokkru um undirtektirnar.
16