Dýraverndarinn - 01.03.1965, Blaðsíða 10

verið að safna sein mestii af auglýsingum, og kostn-
aðurinn við síðustu árgangana, sem hefur lirað-
hækkað, hefði orðið samtökunum með öllu ofviða, ef
gjaldkeri stjórnarinnar, Hilmar Norðfjörð, hefði
ekki reynzt ærið duglegur við söfnun auglýsinga.
En hvað hefur svo ráðið þessari stefnu um verð-
lagningu blaðsins? Fyrst og fremst tillitið til barn-
anna, sem blaðið kaupa. Sú skoðun, sem þegar ríkti
hjá Tryggva Gunnarssyni, að gengi dýraverndar
með þjóðinni í framtíðinni væri undir J>ví komið,
að blaðið næði til sem flestra af hinni ungu kyn-
slóð, bæði að því er við kæmi verði og efni, er enn
í fullu gildi, |)ó að hins vegar beri til þess brýna
nauðsyn, að blaðið sé skeleggt til varnar og sóknar
í þeim málum, sem að kalla hverju sinni á vett-
vangi dýraverndunar með þjóðinni.
GENGI BLAÐSINS, RITSTJÓRN OG
AFGREIÖSLA FYRSTU TÓLF ÁRIN
Jón Þórarinsson sagði í fyrsta tölublaði Dýra-
verndaraiis, að það hefði verið fyrir álniga og fórn-
fýsi einnar konu og eins manns, að Dýravernd-
unarfélagi íslands hefði reynzt kleift að ráðast i
útgáfu blaðsins.
Eins og að framan segir, voru það þau Ingunn
húsfreyja Einarsdóttir og tengdasonur hennar,
Norðmaðurinn Emil Rokstad, sem þarna er við átt.
Ég hef ekki fengið vitneskju um, hve hátt var fram-
lag frú Ingunnar, en Rokstad lagði fram 300 krón-
ur. Þetta mun sumum virðast lítil upphæð, en það
hygg ég, að óhætt muni að fullyrða, að ekki liafi
hún þó verið minna virði í ársbyrjun 1915 en 30
þúsund krónur nú, svo að ekki þarf að efa, að hlut-
ur þeirra Ingunnar Einarsdóttur og Emils Rokstad
í stolnun blaðsins hafi ráðið úrslitum, og verður
það seint fullþakkað. En ekki getur leikið vafi á,
að næst honum verði að skipa því ómetanlega
happi, hvernig til tókst um val ritstjóra og af-
greiðslumanns. Mér hefur verið sagt, að það hafi
verið sjálfur Tryggvi Gunnarsson, sem fékk því til
leiðar komið, að maður, sem átti jafnannríkt og Jón
Þórarinsson fræðslumálastjóri, tók að sér ritstjórn
blaðsins, og ég veit, að það voru félagar Jóhanns
Ögmundar Oddssonar í Góðtemplarareglunni, sem
voru með honum í stjórn Dýraverndunarfélagsins,
Ottó N. Þorláksson, Flosi Sigurðsson og Sigurður
Jónsson kennari og síðar skólastjóri, sem fengu hann
til að taka að sér afgreiðslu blaðsins.
Jón Þórarinsson,
hinn skeleggi og
einarði baráttu- og
áhrifamaður.
Jón Þórarinsson varð snemma kunnur sem dýra-
vinur. Hann var einlægur áhugamaður um aukna
alþýðufræðslu og alla menningarlega reisn íslenzku
þjóðarinnar, hafði sem prestssonur í sveit mikið
yndi af dýrum og var kominn í mjög náin kynni
við Tryggva Gunnarsson, þegar hann hóf útgáfu
Dýravinarins, enda kvæntur Láru, systurdóttur
Tryggva, dóttur Péturs amtmanns á Möðruvöllum
og systur Hannesar Hafstein. Strax í öðru og þriðja
liefti Dýravinarins átti Jón Þórarinsson frásagnir
um dýr og síðan í 9. heftinu, og þó að hann kæmi
ekki frekar fram á ritvöllinn í Jæssu rnerka riti,
þar eð Tryggvi átti brátt margra kosta völ um efni,
var óbreyttur hugur þessa tilfinningaríka og já-
kvæða drengskaparmanns til dýranna og verndunar
þeirra.
Ut af i'yrir sig var það eitt mikils virði, hve Jón
Þórarinsson var kunnur, virtur og vinsæll. Hann
hafði verið skólastjóri Flenshorgarskóla frá 1882—
1908, og frá 1892—1908 kennt verðandi barnakenn-
urum. Og sem fræðslumálastjóri hatði hann sam-
band við fjölda kennara og ráðamanna út um allar
byggðir landsins. Hann liafði og setið á Alþingi í
H ár og var að sama skapi höfðingjadjarfur sem
hann var viðmótsgóður og lipur í allri framkomu
— og auk alls þessa var liann niaður mjög glæsi-
legur.
Og þrátt fyrir niiklar annir, reyndist hann af-
brigða samvizkusamur og ötull ritstjóri, og þótt
hann væri prúðmenni, skirrðist hann ekki við að
víta harðlega, hver sem í lilut átti, illa meðferð á
dýrum, hirðuleysi valdsmanna um eftirlit og lög-
10
DÝRAVERNDARINN