Dýraverndarinn - 01.03.1965, Blaðsíða 16

aðist, að verðhækkun mundi kosta það stóran hóp
kaupenda, en þá var verðið aðeins limmfalt á við
það, sem það hafði verið við upphaf heimsstyrj-
aldarinnar — og í engu samræmi við almennar
verðhækkanir og aukning útgáfukostnaðar.
Þessi rnaður var Hjörtur Hansson stórkaupmaður.
Hann var Reykvíkingur, fæddur árið 1883, og
átti hér í höfuðstaðnum svo til allan sinn langa og
merka starfsdag. Hann var mikill áhugamaður urn
félagsmál, var lengi í stjórn og á annan áratug for-
maður Verzlunarmannafélags Reykjavíkur, einn af
stofnendum K. F. U. M. og síðan stuðningsmaður
kirkjulegrar starfsemi, var t. d. formaður fjársöfn-
unarnefndar Hallgrímskirkju. Hann var dýravinur
og gekk snemrna í Dýraverndunarfélag íslands og
var um skeið ritari stjórnar þess, tók að sér af-
greiðslu Dýraverndarans frá og með árinu 1930 og
liafði hana á hendi til æviloka 1956. Hann var einn
af stofnendum Náttúrulækningafélags íslands og í
stjórn þess félags frá upphafi, og hann var meðal
stofnenda Reykvíkingafélagsins og síðan frarn-
kvæmdastjóri þess. Hann starfaði í áratugi í Góð-
templarareglunni og gegndi þar trúnaðarstörfum,
og loks hafði hann mikinn áhuga á söng og var góð-
ur félagi ýmissa söngiélaga og söngflokka, og öll
sín störf rækti hann af mikilli samvizkusemi. Á því
mun enginn vafi, að reglusemi hans og fjárgæzla
sem algreiðslu- og innheimtumanns Dýraverndar-
ans hafi borgið blaðinu, þegar verst lét á kreppu-
árunum. Eins og um er getið í ágripi mínu af sögu
dýraverndunarsamtakanna í 3.-4. tölublaði 1964,
sá hann rofa til í fjármálum blaðsins nokkru eftir
að kreppunni miklu var aflétt og stríðsgróðinn var
kominn til sögunnar, Jrví að þá jókst tala kaup-
enda á fáum árurn úr 900 upp í 1500, en svo dalaði
hún aftur og komst næstum því eins lágt og þegar
verst hafði látið. Honum virtist því síður en svo
efnilegt að stofna til neinna ævintýra í útgáfu
blaðsins, svo erfitt sem hafði reynzt að halda þeirri
fleytu á floti í þann hálfan [triðja áratug, sem hann
hafði staðið í Jjeim vanda, og má segja, að það
hafi verið að vonum.
ÁRIN 1955-1964
Þegar ég tók við ritstjórn Dýraverndaraiis, var
mér það Ijóst, að mig skorti sitthvað til að stjórna
slíku blaði. Ég hafði ávallt haft yndi af dýrum,
verið mjög hneigður fyrir að kynna mér sem nán-
Hjörtur Hansson,
stórkaupmaður,
lengst allra af-
greiðslu- og inn-
heimtumaður Dýra-
verndarans.
ast alla háttu þeirra og halði liðið við J)að, að
aðstæður mínar voru árum saman Jrannig, að ég
gat ekki notið samvista við dýr. En ég var svo sem
enginn lræðimaður í náttúruvísindum, og ég var
ekki svo kunnugur dýraverndunarmálum sem skyldi.
En J)að brann í mér að sjá og vita, hve ennþá var
illa farið með dýr og hve illa voru ræktar skyldur
yfirvalda um gæzlu þeirra laga og reglugerða, sem
tryggja skyldu dýrunum mannúðlega meðterð.
Ég setti mér þrjár reglur, Jnegar ég hóf ritstjórn-
ina. í fyrsta lagi að leggja áherzlu á baráttuna fyrir
dýravernd og hlífast þar hvergi við, hvort sem í
hlut ættu stjórnarvöld, gæzlumenn laga eða ein-
staklingar. í öðru lagi að freista [jess að hafa í
blaðinu sem fjölbreyttastan fróðleik um dýr og frá-
sagnir af Jteim, vel og skemmtilega framsett, og ef
slíkt efni reyndist ekki láanlegt í rituðu forrni, sent
fullnægði kröfum mínum, yrði ég að skrifa Jrað eða
Jjýða og gefa Jtví eins aðlaðandi form og mér væri
unnt, Jjví að auk Jress sem ég vissi, að fjölmargt
af fulljtroska fólki hefur yndi af slíku efni, vissi ég,
að Jtess var brýn nauðsyn til að laða að blaðinu
hinar ungu og uppvaxandi kynslóðir. í þriðja lagi
að hafa sem nánasta samvinnu við forráðamenn
blaðsins — og Jtá einkurn ritara dýraverndunarsam-
takanna, sem ég komst brátt að raun um, að er
raunverulega ólaunaður framkvæmdastjóri [reirra,
sívökull um allt, sem fram fer á vettvangi dýra-
verndar, utan lands og innan, iylgist eins vel með
og ástæður leyfa hvers konar misbrestum á dýra-
vernd og hvað efst er á baugi, Jiar sem togast á
hagsmunir og tiilit til dýranna — og auk alls Jjessa
16
DÝRAVERNDARINN