Dýraverndarinn - 01.03.1965, Blaðsíða 27

Frá 50 ára afmœli dýraverndunarsamtakanna. Talið frá vinstri: Þórður Jónsson, Dýraverndunarfélagi Reykjavikur,
Skúli Sveinsson, sama félagi, Hilmar Norðfjörð, gjaldkeri S.D.Í., Jngimar Jóhannesson, afgreiðslumaður Dýravernd-
arans, og frú Viktoria Blöndal, Dýraverndunarfélagi Reykjavikur.
að mér virtist mjög ungur, j>ví að enn var hann
varla orðinn eins svartur á baki og íullþroska fugl-
ar eru. Hann liafði ætlað að ná sér í beitu af lóð-
inni, en flogið upp, áður en hann var búinn að
losa beituna at önglinum, og svo liatði Jiá öngull-
inn kræk/.t í neðri góminn og að lokum niður í
gegnum hann, vegna örvæntingarátaka íuglsins J)eg-
ar hann var að reyna að losa sig, en J)ó að hann
helði verið nógu sterkur til að geta slitið tauminn,
mátti J)að ekki takast, |)\’í að lóðin gaf eftir við
hvert átak.
hetta var um J)að bil á miðju tengsli, og eftir því
sem meira var af Jjví lagt, jókst alltaf JiUnginn,
unz næsta bóli var kastað. Og J)á hlutu í rauninni
öll suncl að vera lokuð. Þunginn var orðinn svo
mikill, að annað veifið færðist fnglinn í kaf. En
lífslöngunin lætur ekki að sér liæða. Hvorki meira
né minna en átta lóða Jiunga liélt þessi sterki fugl
á lofti í fullar tvær klukkustundir! Mér fannst það
J)á og mér liefur alltaf fundizt J)að síðan eindæma
afrek svo lítils dýrs. Htigsa sér, — að halda uppi
bugt úr heilu tengsli, á annað þúsund metrum, í
úfnum sjó og rysjuveður í tvær óralangar klukku-
stundir! Þvílíkur Jnóttur, þvílíkur vilji, Jjvílík seigla
í baráttunni við dauðann! Vitaskuld hefði fuglinn
beðið ósigur, ekki gelizt upp, en þróttinn þrotið,
ef okkur hefði ekki borið þarna að — ef til vill á
allra síðustu stundu.
Okkur sjómönnunum verður J>að oft fyrir að
DÝRAVERNDARINN
hugsa til forsjónarinnar. Við sjáum svo olt, að stutt
er á milli lífs og dauða, og stundum virðist okkur,
að því að eins farist Jiessi eða hinn og annar bjarg-
ist, að Jjað hafi verið ákveðið af forsjóninni. Og
mér varð á að lnigsa svipað út af örlögum þessarar
vængjuðu hetju: Var Jjarna um æðri vernd eða for-
sjón að ræða? Voru ]>að æðri máttarvöld, sem réðu
Jjví, að niðurstaðan flóknaði, og að við fórum vest-
ari leiðina inn en ekki ])á austari? Og af hverju
stóð ég í lúkarsstiganum í stað Jæss að vera niðri
í hlýjunni? Það var Jiess vegna, sem ég kom auga
á fuglinn, sent háði þarna baráttu við dauðann.
Var honum ætlað eitthvert sérslakt hlutverk, illt
eða gott? „Fýkur ekki lis né strá fram úr alvalds
hendi," segir skáldið.
En þarna lá svartbakurinn á Júlfarinu — með
krókinn gegnum neðri góminn — og ældi sjó. Ég
náði mér í hníf, té)k fuglinn, settist með hann á
lestarhlerann, skar áriðið al öngulspaðanum og dró
síðan öngulinn í gegn. Þetta kunni fuglinn ekki
að meta. Hann var hinn örðugasti, meðan ég var
að ])essu, reyndi að bíta mig, þegar ég hélt opnu
á honum gininu, en ég hafði á höndum svellj)ykka
ullarvettlinga, og J)að dugði.
Þegar ég hafði losað fuglinn við öngulinn, sleppti
ég honum og sté)ð upp. Hann hristi sig, Ieit upp á
mig og gargaði allt annað en vinalega. Svo sneri
hann sér við og labbaði aftur að vélarhúsinu og
fór að snyrta á sér fiðrið.
27
L