Dýraverndarinn - 01.03.1965, Blaðsíða 25

málaráðherrann og yfirmann allra löggaezlumanna
á landi hér, Jóhann Hafstein, og loks landbúnaðar-
ráðherrann Ingólf Jónsson, allt röggsama menn og
gædda ríkri ábyrgðartilfinningu:
Vita þeir ekki, að til eru lög um það, að allir
bændur landsins skulu að haustnóttum eiga fóður-
birgðir lianda öllum sínum búpeningi? Vita þeir
ekki, að til eru íorðagæzlulög? Vita þeir ekki, að
til eru lög um það, að allir bændur skuli eiga liús
yfir bústofn sinn? Vita þeir ekki, að til eru mjög
íullkomin og mannúðleg heildarlög um dýravernd?
Allir munu þeir vita þetta, þótt hér sé svona spurt.
En vita þeir þá ekki, að það er síður en svo, að allir
bændur eigi nóg fóður, ef eitthvað kynni á að bjáta?
Vita þeir ekki, að forðagæzlan er sums staðar ekki
framkvæmd — og að víða er hún ekkert nema kák,
sem enginn tekur mark á? Vita þeir ekki, að það
mun hrein undantekning, að stóðeigendur eigi hús
yfir <)11 sín hross? Vita þeir þetta ekki, þrátt fyrir
bersögli yfirvalda um þessi mál og manna eins og
Páls heitins Zóphóníassonar, svo að ekki sé nú talað
um sífellda ámálgun þessará staðreynda hér í blað-
inu?
Ef þeir vita þetta ekki, þá er það skýlaus skylda
þeirra að ganga úr skugga um, livort þessu er svona
varið — og ef svo reynist láta framfylgja lögum
landsins. Ef þeir hins vegar vita þetta, er aðgerða-
leysi þeirra lítt skiljanlegt. Það hlýtur þá að stafa
af því, að þeir telji öll þessi lög óþörf og ósann-
gjörn, en þá ber þeim að leggja til við hæstvirt
Alþingi, að þau séu þegar á þessu þingi numin
úr gildi. Það væri svo sem ekki ýkjafjarri lagi að
minnast hingaðkomu hafíssins á þann hátt, að fram
komi stjórnarfrumvarp á þingi menningar- og vel-
ferðarríkisins íslands um að nema úr gildi lög um
að bændur skuli eiga á veturnóttum nægilegt fóður
handa bústofni sínum og hús handa honum, lög um
forðagæzlu — og svo allan liinn mikla lagabálk frá
1957 um dýravernd!
Dýraverndarinn leyfir sér að vænta þess, að þrátt
íyrir illt fordæmi margra undangenginna ríkis-
stjórna, bregði núverandi stjórn við — og þá ekki
sízt þrír áðurnelndir ráðherrar — og láti verulega
að sér kveða í þessu stórmáli, sem hér hefur verið
um fjallað.
Svo mun þess þá lengi minnzt, að hafís hafi kom-
ið upp að ströndum íslands það herrans ár 1965!
^.ncfótu Leóenclurnir
SÆKÝR
Þótt undarlegt megi virðast, telja dýrafræðingar
að sækýrnar séu skyldari fílum, heldur en selum
og hvölum. Þær missa jaxlana á ungum aldri eins
og fílarnir og fá aðra í staðinn, og spenarnir eru
á bringunni milli hinna löngu hreifa, og á fílun-
um eru þeir milli framfótanna. Er talið, að fílarnir
Amerisha seehúategundin.
og sækýrnar eigi sér sameiginlega torfeður, þó að
margir séu ættliðirnir, sem lifað hafa, síðan þeir
forfeður voru uppi.
Sækýrnar lifa á þangi, marhálmi og jurtum, sem
vaxa í síkjum við strendur hitabeltislanda og í ár-
ósum slíkra landa. Stundum synda þær um flóð
upp í vötn og síki, þar sem þær fjarar uppi, og
þegar svo ber undir, er heldur en ekki uppi fótur
og fit hjá þeim villtu eða hálfvilltu kynþáttum,
sem búa í nándinni, því að þeim þykir sækúakjötið
lneinasta hnossgæti. Fara þeir að sækúnum vopnað-
ir spjótum, reka upp stríðsöskur og bana hinum
varnarlausu dýrum, draga síðan skrokkana á land
og dansa í kringum þá sigurdans, eins og þeir hati
unnið frækilegasta sigur á einhverju af hinum
háskalegustu dýrum fenjaskóga liitabeltisins.
Augun í sækúnum eru lítil, og eyrun eru ekki
sýnileg í fljótu bragði, því að þau eru aðeins litlar
holur. En trýnið er digurt og alllangt og á því
hálfmánalagaðar nasaholur, sem lokast milli þess
sem dýrið dregur andann. Sækýrnar eru varaþykkar
1) Ý R A V ERNDARINN
25