Dýraverndarinn - 01.03.1965, Blaðsíða 14

ekki væri það opinber félagsskapur. Jón var snemma
riti'ær og gaf út skrifuð sveitablöð í átthögum sín-
um„ og hann hafði mikið yndi af söng- og hljómlist.
Hann var og hinn mesti fróðleiksmaður á alþýðleg
fræði, og eru bækurnar Austantórur, tvö stó bindi,
ljóst vitni Jæss. Jón hafði tvo um sjötugt, ]tá er hann
tók að sér að sjá um útkomu Dýraverndarans, þang-
að til annar yngri maður væri fenginn, og komu að-
eins út undir hans stjórn 5 tölublöð ársins 1937 og
fyrsta blað næsta árgangs. Hann mun ekki haía
talið J)að sitt hlutverk að breyta blaðinu og móta
að meira eða minna leyti form Jtess í framtíðinni,
en samt kemur ])að skýrt í Ijós í greinum, sem hann
skrifaði sjálfur í blaðið, að hann taldi Jtess fulla
Jjörf að stugga við ýmsu á vettvangi dýraverndunar-
málanna. Jón Iézt áttræður árið 194(i.
Dr. Símon Jóhannes Ágústsson varð til að leysa
vanda stjórnar Dýraverndunarfélags íslands og taka
að sér ritstjórn Dýraverndarans, |>egar eitt tölublað
hafði komið út af árganginum 1938. Hann er fædd-
ur í Kjós í Reykjarfirði á Ströndum árið 1904, varð
stúdent 1927 og stundaði síðan háskólanám í upp-
eldisfræði og heimspeki í Frakklandi og Þýzkalandi
og varði doktorsritgerð við Parísarháskóla árið 1936.
Hann stundaði síðan kennslu og skólastjórn í
Reykjavík, varð ráðunautur barnaverndarnefndar
og barnaverndaráðs árið eftir heimkomu sína, en
prófessor við Háskóla íslands 1945. Hann er Jjjóð-
kunnur fyrir bækur sínar og ritgerðir og snjall rit-
höfundur. Mun stjórn Dýraverndunarfélags íslands
hafa gert sér góðar vonir um ritstjórn Iians, en Jjví
mun hann hafa tekið hana að sér, að hann hafði
Sigurður Helgason,
rilhöfundur og
freeöimaður.
frá barnæsku verið hrifinn af dýrum, og hefur verið
J>að æ síðan. En hvort tveggja var, að hann var
orðinn ntjög störfum hlaðinn og að honum mun
liafa virzt ósýnt um, hver skilyrði væru til að breyta
Dýraverndaranum þannig, svo sem var fjárhagur
hans og félagsins, að líklegt væri til íramtíðarárang-
ur,s enda varð sú raunin, að hann hélt á blaðinu
sarna sniði og verið hafði og lét af ritstjórninni
um næstu áramót.
Nú tók við blaðinu Páll Steingrímsson, rithöf-
undur. Hann var fæddur að Flögu í Vatnsdal árið
1879, varð rúmlega tvítugur starfsmaður í pósthúsi
Reykjavíkur og var ]>ar síðan starfandi fram til árs-
ins 1924, mörg seinustu árin sem póstfulltrúi. Hann
varð J>á ritstjóri Visis og einn af eigendum blaðs-
ins, og var Jtað síðan aðalstarl hans, nteðan heilsan
leylði. Hann lézt árið 1947. Páll var maður list-
rænn og skáldlmeigður og mun liala samið allmargt
skáldrita, Jaótt fátt eitt kæmi fyrir sjónir almenn-
ings. Leikfélag Reykjavíkur sýndi eftir hann leikrit,
og minnist ég sérstaklega einjjáttunga, sem sýndir
voru veturinn 1917—18. Þeim var allvel tekið, og
ennþá eru áhrif Jteirra mér í svo ljósu minni, að
ég hygg, að mjög mikið hafi verið í þá spunnið.
Hann birti og nokkrar athyglisverðar smásögur í
jólablöðum Visis, og Jtykir mér líklegt, að hann
hafi verið einn af Jteim mönnum, sem orðið lietðu
nterkisskáld, ef aðstæður hefðu verið aðrar. Páll
Steingrímsson var prúðmenni og drengskaparmað-
ur, og Jíó að hann væri lengi ritstjóri að pólitísku
dagblaði, var hann maður óáleitinn og frekast hlé-
14
DÝR AV ER N DARINN