Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1956, Síða 19

17
trúarbrögð né pólitík geta leyst okkur undan þessum vanda,
þar verðum við sjálfir að velja og hafna og þreyta krafta okkar
til hins ýtrasta, sigra eða láta bugast. I þessu er fólgin ógn og
dýrð mannlegs lífs.
I þessum skóla, sem þið byrjið nú nám í, munu gerðar verða
til ykkar margvíslegar og miklar kröfur. Hér er ykkur ætlað
að ná ákveðnu marki þekkingar í ýmsum sérgreinum, er geri
ykkur fært að takast á hendur ákveðin skyldustörf. Tíminn er
stuttur, og þess vegna ber að nota hann vel. Þvi miður verður
hér að líkindum minni tími afgangs frá skyldustörfum við hin
tilteknu námsefni, til þess að þið getið hæglega sinnt öðrum
hugðarefnum og heyjað ykkur sjálfir jafnframt þekkingu í öðr-
um fræðum, aukizt að menntun og mannviti, jafnhliða því sem
þið náið tökum á sémámi ykkar. Það fer ekki vel á því, að skóla-
stjóri hvetji nemendur til þess að slá slöku við skyldunámið,
°g það vil ég sízt gera. En ég hvet ykkur tii að verja sem mestu
uf þeim nauma tíma, sem ykkur gefst frá því, til þess að lesa
rit hinna beztu höfunda í hverri grein, sem áhugi ykkar bendir
til. Minnist þess, að þegar stúdentsárum sleppir, tekur lífsbar-
áttan við, og hún mun ekki reynast ykkur vægari í kröfum til
tíma og krafta en við kennarar ykkar í háskólanum, nema síður
sé. Nú megið þið ekki skilja orð mín svo, að ég vilji gera vist
ykkar hér í háskólanum að tómri bókaþrælkun. Slíkt sé fjarri
mér. Ungt fólk þarfnast líka skemmtana og frjálslegra samvista
í leik og viðræðum um alvarleg efni og gamansöm. Einnig þang-
að er menntun að sækja, ef vel er á haldið. Um hitt áminni ég
ykkur sjálfra ykkar vegna fyrst og fremst og líka vegna há-
skólans, sem á nokkuð af heiðri sínum undir ykkur, meðan þið
dveljist hér. Forðizt lélegar skemmtanir og um fram allt gá-
lauslega áfengisnautn, sem aldrei leiðir af sér annað en vansa
°g mannskemmdir.
Nú á dögum, eins og á öllum tímum, er mönnum tíðrætt um
æskuna og ýmsar spár uppi um það, hversu úr henni muni
rætast. Þetta er eðlilegt. Mönnum er gjarnt að vilja skyggnast
inn í framtíðina og hversu fara muni um allt það, sem þeir hafa
borið fyrir brjósti, og imga fólkið á hverjum tíma á ráð fram-
3