Búnaðarrit - 01.06.1940, Blaðsíða 66

1(56
BÚNAÐARRIT
verið með í ráðum, nema að litlu leyti. Trúnaðar-
mannsstarfið var og er raunar enn, oftast aukastarf,
sem er lítið borgað og þess vegna ómögule'gt að ætlazt
til þess að þeir gætu verið til ráðuneytis um undir-
búning þeirra verka, sem ráðgerð voru. Það hlaut því
að fara svo, að ýms mistök yrðu í byrjun. En ég verð
að álíta, að það merkilegasta sé, að þau skuli þó ekki
liafa orðið enn fleiri og stærri en raun ber vitni.
Töðufallið hefir tvöfaldazt. Framleiðslu sveitanna
hefir verið bjargað með því átaki, sem gert var.
Ég er Á. L. J. sammála um það, að jarðræktin eigi
að ganga hægum, en sem jöfnustum skrefum. Jarð-
ræktina á að framkvæma mest sem heimilisvinnu á
sama hátt og önnur störf heimilanna eru unnin. Að
þessu ber okkur að stefna, og jarðræktin er einmitt
meira og meira að færast í þetta horf. Hins vegar
er dómur Á. L. J. um dráttarvélarnar alltof þungur.
Hann telur þær réttnefnda landafjanda. Dráttarvél-
arnar hafa í ýmsum sveitum stuðlað svo mjög að
ræktun og meiri heyfeng, að þær hafa bjargað frá
hruni. Það má segja að það hafi verið hálfgert neyðar-
lirræði að þurfa að framkvæma ræktunina á þann
liátt sem það var gert, með aðkeyptri vélavinnu. Þetta
var skyndiræklun unnin á fljótvirkan og ódýran hátt,
en þó þannig oftast, að verulegur uppskeruauki fékkst
strax á fyrstu árum, og oft var svo ástatt, að það þoldi
enga bið að fá hann. Ég lít þvi svo á, að við þurfum
ekki að sjá eftir að hafa notað dráttarvélar á undan-
förnum árum, meðan flestir bændur voru verkfæra-
lausir, áttu ekki hesta, sem hægt var að beita fyrir
jarðyrkjuverkfæri og kunnu sjálfir lítið eða ekkert
til ræktunarstarfa. Nú er þetta mjög að breytast. Fjöl-
margir bændur hafa síðan verkfærakaupasjóður tók
til starfa, eignazt nauðsynlegustu jarðyrkjuverkfæri.
Margir liafa lært jarðyrkjustörf og geta nú innt þau
aí hendi svo vel fari. En það sem mestu máli skiptir