Búnaðarrit - 01.06.1940, Blaðsíða 77

BÚNAÐARBIT
177
að kenna ef veikin gerir verulegan usla. Sé litið eflir
i görðunum öðru hvoru að sumrinu og öll veik grös
grafin upp og flutt burt jafnóðum og þau sjást, gerir
stöngulveikin ekki tilfinnanlegt tjón. En ef ekkert er
hirt um varnir færist hún í aukana með ári hverju og
leiðir til úrkynjunar á kartöflunum. Hér á landi ber
talsvert á stöngulveiki í Eyvindarkartöflum (Kerrs
Pink) o. fl. afbrigðum. Rauðu íslenzku kartöflurnar
hafa ekki sýkzt mikið af stöngulveiki, enn þá að
minnsta kosti. Útsæði má einungis taka undan hraust-
um grösum. Þykir gott að þurrka það úti. Það verður
þá grænleilt og sótthreinsast að einhverju leyti. —
Tiglaveiki sást allviða, einkum i Jarðargulli, Duke of
York og Favourite. Einkenni veikinnar eru guldílótt,
kryppluð hlöð. Berst veikin með útsæði, en einnig
með skordýrum í hlýjum sumrum. í fyrrasumar var
mikið um blaðlús allvíða í görðum og háru þær veik-
ina milli kartöflugrasanna. Vegna þessarar sumarsmit-
unar varð sáralítil uppskera í sumar af afbrigðum,
sem tíglaveiki áður var í t. d. Jarðargulli. Helzt er
hætt við svona lúsasmitun í skjólgóðum görðum í hlýj-
um sumrum. Sé mikil veiki í kartöflunum er sjálf-
sagt að skipta alveg um útsæði. — Öðru hvoru er
kvartað um að kartöflur verði alhrúðraðar af kláða
og þá lítt útgengilegar. Ber mest á þessu í sand-
görðum. Ivláðagarðaeigendur ættu að reyna kart-
öfluafbrigðið Jubel. Það fær sjaldan kláða. — Allt
útsæði þarf að rækta í landinu sjálfu. Erlendum
kartöflum fylgir ávallt talsverð lcvillahætta. Kart-
öflukvillarnir eru langalgengastir á Suðvesturlandi
og Suðurlandi, en þar hefir innflutningur útsæðis
verið mestUr.
Nýir kvillar geta hæglega horizl til landsins með
innfluttum kartöflum og öðru grænmeti. Stafar ekki
síst mikil hætta frá úrgangi og rusli frá setuliðinu
brezka. (Shr. auglýsingu stjórnarráðsins). Ætti að