Búnaðarrit - 01.06.1940, Blaðsíða 49

BÚNAÐARRIT
149
Hólm Haraldar á Tjörnum, af Gottorpskyni, Durg
Björgvins í Voðmúlastaðasuðurhjáleigu og Hækil
Guðna á Hólmum frá Gottorp. Ennfremur er Spakur
Erlendar á Heylæk, ættaður frá Kjóastöðum í Biskups-
tungum, ágætur lirútur og sérlega ullarprúður.
Hrafnkell Jóhanns á Teigi er og ágæt kind og einnig
Hörður í Dufþekju.
Fé í Rangárvallasýslu er yfirleitt rýrt og eiga bænd-
ur í sumum sveitum þar langt i land með að koma
upp sæmilega vænu fé. Á Landi virtust hrútarnir jafn-
holdbetri en annarsstaðar, þótt þar væru eigi hrútar,
sem jöfnuðust á við þá beztu í öðrum sveitum sýsl-
unnar. Lélegastir voru hrútarnir i Vestur-Landeyjum
og undir Vestur-Eyjafjöllum, þótt á síðari staðnum
væru nokkrir hrútar góðir og einn ágætur.
Fé virðist þó fara batnandi í Rangárvallasýslu.
Meðalþungi hrútanna var nú nokkru hærri en haustið
1934. Núna var meðalþungi allra 2ja vetra hrúta og
eldri, sem sýndir voru í sýslunni, 78,8 kg, en 1934 var
meðalþungi hrúta á sama aldri 75,1 kg. Veturgömlu
lirútarnir vógu nú 63,6 kg en 1934 vógu þeir
60,0 kg.
Hvergi varð ég var við sérstakan fjárstofn í sýsl-
unni, sem bar mikið af öðrum og meiri lilutinn af
beztu hrútunum voru aðfluttir eða af aðfluttu kyni.
Það vantar alla í'estu í fjárrækt Rangæinga og er
mjög hætt við því, að fjárflutningabannið yfir Þjórsá
geri enn örðugra um alla viðleitni til kynbóta. Mikið
gagn má þó gera með þeim góðu lirútum, sem nú eru
til i sýslunni, þótt fáir séu, ef rétt er með þá farið.
Það þarf að nota þá handa beztu ánum og ala mikið
upp út af þeim.
Áliugi Ragnæinga fyrir sauðfjárrækt virðist fara
vaxandi og má því vona að árangur af kynbótastarl'-
semi þar í sýslu aukist. Ég óttast að aðal orsök þess,
hve fé er afurðalítið og rýrt í Rangárvallasýslu og