Sunna - 01.10.1932, Page 6

2
S U N N A
Allt glóir í sól, yfir sveit er vor,
og sviflétt fer
nú golan um blómstrandi brekkur og tún
og bjarkilm flytur með sér.
Og geislandi ungur þú gengur nú
í gróandi vorlönd inn.
Þú ert vorið sjálft, sjálft hið vaknandi líf,
og vorsins auður er þinn.
Á leið þinni er ekkert, sem aftrar þér,
og aftan við
en engin minning, er þyngir þig,
né þrýstir að líta við.
Fyrst nú skín vor, þá er sumar senn
og sólrík hver stund og hlý.
Það dimmir kannske á kvöldin í haust,
en kvíddu ekki fyrir því.
%>
t

Þú trúir á eilíf-vaxandi vor
og vetrarlaust.
Og eflaust væri þá ógert flest,
ef æskan tryði á haust.
Ellin á fortíð, en framtíð þú,
og framtiðin syndlaus er.
Heill þeim, sem velur sér vonir
Já, vormaður, heill sé þér!
hlut!
A. S.

10'
>OI