Hlín - 01.01.1950, Blaðsíða 19

Hlin
17
mig djúpt og jeg mun ætíð minnast. En þessi einkenni
hafa ætíð fylgt heimilum Guðrúnar frænku minnar hvar
sem þau hafa verið. Friður og hreinleiki fylgja þeim, sem
hafa hreint hjarta, og það hafði þessi kona. Heimili þeirra
hjóna á Akureyri var ólíkt ríkmannlegra en litla heimilið
við Önundarfjörð, en jeg er sannfærð um það, að allir
vinir þeirra, sem hafa notið gestrisni Guðrúnar og Snorra,
og þeir eru margir, munu vera mjer sammála um það, að
yfir báðum þessum heimilum hvíldi hinn sami andi, sem
verður til fyrir áhrif hinnar góðu konu, sem telur heim-
ili sitt helgan stað. Hún elskaði mann sinn, börn og heim-
ili. Henni var það blessun og fullnæging að fórna þeim
öllum sínum tíma og kröftum. Síðast er jeg heimsótti
þessi mætu hjón, dvöldu þau í litla sumarhúsinu sínu, en
það stendur í hárri brekku í vestanverðum Svarfaðardal
og sjer vítt yfir hina fögru sveit. Á þessum degi, sem varð
síðasti samverudagur okkar Guðrúnar, var mjer ljós sá
sannleikur, að enginn þarf að kvíða elliárum, sem hefur
opin augu fyrir því, hvað lífið er dásamlegt og tilveran
fjölbreytileg, og að það eru til ótal verkefni fyrir okkur
þótt við verðum gömul að árum. Hún kendi mjer þetta
eins og hún hafði kent mjer margt áður. Það var auðsjeð
að hún elskaði þetta litla heimili og hinn „græna reit“,
sem þau höfðu eignast þama í dalnum fagra. Það var
hennar mesta yndi að annast „blómgaðan jurtagarð" og
lítil börn, en þar nutu sín tveir sterkir þættir í eðli henn-
ar, kærleikur og fórnarlund. Henni mun oft hafa komið
í hug Ijóðlínur „listaskáldsins góða“ um hinn „græna
reit“ og „blómgaða jurtagarð”, er hún tók að annast slíkt
í hinum hlýja faðmi norðlenskrar sveitasælu og hinnar
miklu fegurðar Svarfaðardals, þar sem hún hefur nú verið
lögð til hinstu hvíldar.
Börn þeirra, Guðrúnar og Snorra, voru 7, og hafa 6
þeirra komist til fullorðins aldurs: Örn, kennari á Akur-
2