Melkorka - 01.12.1949, Síða 17

stóðst ekki reiðari en þegar gullsmiðurinn
hafði vit á að fægja hólkinn og setja í glugg-
ann með sjötíu og fimm króna verðmiða!
I3að er enginn svo fátækur hér á landi núna
að hann muni um að eiga erfðan skartgrip,
sem er einskis virði ef á að bræða hann upp.
Því einsog við heyrum daglega: efnið er
einskis vh'ði (jafnvel þó það sé silfur) en
vinnan er dýr!
Mér dettur oft í hug þegar ég sé stúlkurn-
ar með stóru rammana skjótast milli húsa í
Revkjavík, hvort ekki væri nær þær notuðu
leikni sína og útsaumsþörf tii að sauma
rósabekk neðan á samfellu í stað þessara
dauðadæmdu skiliría. Það er engin fjar-
stæða að koma sér upp nýjurn búningum og
væri þá heppilegra að taka upp þá bún-
inga sem voru notaðir fyrir tíma Sigurðar
Guðmundssonar. Tízkan hefur alltaf haft
áhrif á þjóðbúninga, bæði fyrr og síðar. Nú-
tímastúlkur eru stuttklipptar, litelskar og
hispurslausar í framgöngu, svo eldri bún-
ingurinn virðist henta þeim miklu betur.
Djúp liúfa með stuttum rauðum eða bláum
skúf og dökkblá eða græn samfella með mis-
litum bryddingum mundi fara þeim prýði-
lega. Þær hafa margra ára reynslu í að hnýta
á sig túrban, svo þeim ætti ekki að verða
skotaskuld úr því að hnýta skupluna. Gamla
skautinu tilheyra: Treyja, skyrta, upphlut-
ur, samfella, svunta, skupla, hempa. Ujrjr-
hluturinn er með sama sniði og við þekkj-
um hann nú, en skyrtan er Iineppt upp í
háls. Treyjan er með löngum, þröngum
ermum, og fellur að hálsinum og ekki síðari
en svo að npphluturinn sjáist niður undan.
Hún er skreytt með leggingum og borðum
eins og upphluturinn, og líka í handveginn
og framan á ermum. Samfellan er úr sama
efni og upphluturinn og treyjan, klæði eða
vaðmáli, öklasíð, brydd að neðan með mis-
litri flauels- eða váðmálsbryddingu og út-
saumuðum rósabekk þar fyrir ofan. Báðum
megin upp með hliðunum að framan eru
líka bryddingar. Svuntan er styttri, með
samskonar rósabekk að neðan. Um hálsinn

5
Gamla skaulið
er baldýraður, útsaumaður eða perlusaum-
aður kragi rir flaueli eða klæði. Höfuðfatið:
skupla, frambeygt páppaspjald, léreftsklætt,
fest á höfuðið með silkiklút eða línklút
(faldtrafi). Við búninginn: stokkabelti,
Jiálsmen ogannað skraut. Utan yfir: hempa,
með ermum, þröngum fram, krækt í liáls-
inn með flosborðum á börmum eða möttull
skinnbryddur. Þennan búning má nota með
eða án treyju, og sé treyjunni sleppt má
nota djúpa skottlnifu í stað skuplunnar. En
svuntunni má sleppa þegar treyjan er not-
uð.
Það er mikið í ráðizt að koma sér upp
búningi sem þessum, en allt gamalt sem þið
eigið má nota og ef þið eignizt peysuföt má
með litlum tilkostnaði breyta þeim í íveru-
legan búning við ykkar hæfi. Þó mega
satínpeysuföt, falskar fléttur og flauelshúf-
ur liverfa með öllu. Það er tízkufyrirbrigði
sem stundum hefur verið kennt Sigurði
Guðmundssyni og liann ranglega dæmdur
fyrir. Því einsog liann segir í kveri sínu um
faldbúninginn ,,. . . Jiið kvenlega hörund
verður aldrei eins fagurt og þegar menn
MELKORKA
89