Valsblaðið - 01.05.2010, Blaðsíða 117

Jónasi Þóri, undirleikara.
Gengur vel að fá fólk kórinn? „Kjarn-
inn er nú sama fólkið en það bætast alltaf
einhver ný andlit í hópinn
Allt Valsarar? „Nei, það er þama t.d. ein
mamma sem á efnilegan dreng í hand-
boltaliði FH. Flestir hafa þó einhver tengsl
við Val eða tengjast meðlimum kórsins.
Margir búa í nágrenni Hlíðarenda."
Hvetur þú ekki Hlíðabúa og Valsara
hvar sem er að ganga til liðs við kór-
inn? „Ekki spurning. Nú er afmælisár
framundan svo það yrði gaman ef kórinn
myndi eflast og fjölga í röddum. Kórinn
er annars ágætlega mannaður. Við erum
um tuttugu og fjögur sem mætum reglu-
lega á æfingar. Mjög góður hópur.“
Kórinn er heppinn með stjórnanda.
„Við vorum alveg einstaklega heppinn að
fá Báru Grímsdóttur til okkar. Hún bæði
útsetur og semur fyrir kórinn og er mjög
fagleg í sínu starfi. Bára hefur mikinn
metnað fyrir hönd kórsins sem er á mik-
illi uppleið.“
Hvað stendur til hjá kórnum á 100 ára
afmæli Vals? „Það stendur nú ýmislegt
til. Það á víst að efna á ný til þrettándahá-
tíðar á Hlíðarenda, kórinn mun koma að
henni, við mætum allavega til að syngja
með. í maí er svo sjálft afmælið. Þá verð-
ur heilmikið húllumhæ og síðan eru það
vortónleikarnir. Svo er hugsanlega eitt-
hvað meira í pípunum sem ekki er alveg
klárt núna. Kórinn vill endilega láta til
sín taka innan félagsins þar sem það á
við og taka þátt í þeim viðburðum sem
hér eru. Við tengjumst þessu félagi og
hér eigum við heima. Okkur finnst mjög
gaman af því að kórinn er nýlega farinn
að taka þátt í athöfninni á gamlársdag
þegar íþróttamaður Vals er tilnefndur.
Valur er eina íþróttafélagið á íslandi sem
er með kór innan sinna vébanda. Það er
bara mjög sérstakt. Við höfum líka glæsi-
lega aðstöðu bæði íþróttahúsið og félags-
aðstöðuna og svo að sjálfsögðu Frið-
rikskapellu sem við notum óspart."
Þú sjálf kemur víða við í félagsstarf-
inu? Þú ert ekki bara formaður kórsins.
„Nei, ég er formaður kórsins og móðir og
svo hef starfað í heimaleikjanefnd meist-
araflokks karla í knattspyrnu í sex til sjö
ár. Ætli ég fari nú ekki að draga mig út úr
þessu, ja, reyndar er systursonur minn
kominn í liðið núna, það er aldrei að vita
nema ég haldi eitthvað áfram. Annars var
ástæðan fyrir því að ég dróst inn í þetta
að sonur minn, Birkir Már Sævarsson,
lék með meistaraflokki áður en hann hélt
til Noregs. Þegar hann á sínum tíma fór
að banka þar á dymar fór ég að vera í
kringum liðið. Ég var alltaf hérna. Við
höfum alltaf fylgt báðum strákunum í
allt. Mætt á flest alla leiki. Það þarf að
vera mikið að, eða mikið að gera til að
við mætum ekki á leik. Það var árið 2004
að ég tók að mér sjá um að gefa báðum
liðum mat eftir leiki og plataði Eddu vin-
konu mína með mér í það. Þá hafði
umgjörðin í kringum liðið ekki verið
alveg eins og menn vildu. Njáll Eiðsson
var þá að þjálfa hér og svo hélt ég áfram
eftir að Willum kom. Þá fór ég nú reynd-
ar að gefa strákunum líka að borða fyrir
leik. Það var eitthvað sem Willum hafði
kynnst hjá KR. Maturinn var nú oftast
eldaður í litla eldhúsinu mínu í Eskihlíð-
inni. Einn leikur hjá meistaraflokki karla
var alveg tveggja daga undirbúningur hjá
okkur. Þetta var alveg rosalega gaman og
strákarnir voru alveg sérlega þakklátir."
Svo er bóndinn, Sævar Geir Gunnleifs-
son, liðsstjóri meistaraflokks? „Jú, en
hann er líka í kómum svo þetta er óskap-
lega þægilegt. Við göngum mikið hingað
að Hlíðarenda því auk kórsins og alls
hins komum við hingað á hverjum laug-
ardagsmorgni og tippum og reyndar er
hann líka í Fálkunum. Mér finnst ég vera
annan hvern dag hér á Hlíðarenda og mér
leiðist það ekki því ég er mjög stolt af
því að vera Valsari."
Eftir Jón Guðmundsson
Guðmundur
Ingimundarson
fæddur 26. október 1924
dáinn 13. júlí2010
Kveðja fná Knattspyrnufélaginu Val
Við Valsmenn viljum í nokkrum orð-
um minnast fallins félaga. Það var dæmi-
gert fyrir Guðmund Ingimundarson og
hans trúmennsku að hans starfsferill var
aðeins tileinkaður einu fyrirtæki og svo
sannarlega átti aðeins eitt íþróttafélag hug
hans allan. Valsmenn sem til Guðmund-
ar þekktu minnast manns sem var hóg-
vær en eljusamur og var ávalt tilbúinn að
leggja sitt af mörkum þar sem þörfin var.
Guðmundur varð aldrei íþróttahetja í þeim
skilningi sem við leggjum í orðið í dag
þótt knattspyrna ætti hug hans allan. En
sem félagsmálamaður var hann tvímæla-
laust hetja og hjálparhella að Hlíðarenda.
Guðmundur sinnti stjómarstöfum í skíða-
og knattspymudeildum Vals og sinnti
störfum í fjölda nefnda svo sem móta-
nefnd, minjanefnd, húsnefnd svo eitthvað
sé nefnt auk þess sem hann þjálfaði knatt-
spyrnu. Guðmundur var maður orða sinna
og þegar hallaði undan fæti í starfi skíða-
deildarinnar, sem rak á þeim tíma skála í
Sleggjubeinsdal, lofaði Guðmundur þvf
að hann skyldi ávalt vera til staðar í skál-
anum á ákveðnum tíma. Guðmundur stóð
við sitt þótt mæting hefði ekki verið sem
skyldi skipti eftir skipti. Samferðamenn
Guðmundar í Val minnast afar vand-
aðs manns með þakklæti í huga. Eins og
framámaður í félaginu komst eitt sinn að
orði er Valur ekkert nema, „ég -þú og allir
hinir“. Þannig verður það ávallt og styrk-
leiki félagsins byggir á trúmennsku og
stuðningi sinna félagsmanna, félaga eins
og Guðmundar Ingimundarsonar. Knatt-
spyrnufélagið Valur stendur í þakkar-
skuld við góðan félaga sem nú er fallinn
Valsblaðið 2010
117