Búnaðarrit - 01.01.1950, Side 12
8
BÚNAÐARRIT
til upplestrar kom á hverjum vetri síðan allt til ferm -
ingar, stundum tvisvar í viku, tók honum að leiðast
það. — í reilcningi lærði Jósef mjög lítið, þangað til
liann kom að Fögrubrekku, en þar náði hann
fyrst í reikningsbók og lærði svo vel af henni reikn-
ing, að liann þóttist hafa lniið að því æ síðan. Fermd-
ur var Jósef vorið 1873 á Staðarbakka. Yitnisburður
hans er langbeztur allra fermingarbarnanna: „Bók-
legt ágætlega, kann ágætlega, skilningur góður, hegð-
un ágæt.“
Jósef var námfús með afbrigðum. Hann þráði að
l'á að læra, og gerði hann því tilraun til að komast
í Latínuskólann. Leitaði hann til tveggja presta um
það, að þeir kenndu honum undir skóla, gegn því
að hann ynni hjá þeim árlangt til endurgjalds fyrir
kennsluna. Þessir prestar voru þeir sr. Brandur Tóm-
asson, þá á Prestsbakka, og sr. Páll Sigurðsson, þá
á Hjaltabakka, en hvorugur þeirra hafði ástæður lil
að verða við ósk hans. Gat hann því aldrei gert sér
von uin skólanám hér á landi, því að þá voru aðeins
tveir skólar á íslandi, nfl. Latínuskólinn og Presta-
skólinn, fyrir utan örfáa barnaskóla. Latínuskólinn
var eina leiðin hér á landi til mennta og lærdóms
fyrir unglinga. Þessi leið var nú lokuð fyrir unga,
efnilega manninum á Fögrubrekku. -— Ég heyrði Jósel'
einu sinni segja frá þessari þungu reynslu sinni, og
mér er í minni sársaukinn, sem vart varð, er hann
rifjaði þetta upp. — Um þessar mundir hófust Am-
eríkuferðirnar. Þegar vonir Jósefs um námið í Lat-
ínuskólanum brugðust, kom honum og Sigurði, synr
Jóns bónda á Fögrubrekku, saman um, að þeir skyldu
fara til Ameríku vorið 1876. En þegar til kom, fengu
í'oreldrar Sigurðar hann til að hætta við þá för. Þá
er Jósef hafði misst félaga sinn til Ameríkufarar, réð
hann það af að fara til Noregs í búnaðarskólann að