Búnaðarrit - 01.01.1950, Page 36
32
BÚNAÐARRIT
hans líka aðlaðandi. Ég hlakkaði alltaf til tímanna
hjá Jósef. Hann brá birtu yfir það, sem okkur fannst
fyrst eitthvað óljóst. Hann skilgreindi svo vel. Hann
var akademiskur maður, sagði Sigurður skólameist-
ari Guðmundsson einu sinni við mig, er hann sagði
mér frá honum sem þingmanni, en S. G. var þá
þingskrifari. „Það var svo gott að skrifa eftir hon-
um“. Kom það til af því, að þráðurinn var svo greini-
legur í ræðunni og hugsunin svo ljós. Það er erfiðast
að skrifa eftir bullukollunum (hraðmæltum grautar-
hausum). Jósef var án efa prýðilega fallinn til vís-
indastarfsemi. Ég er viss um, að hvergi hefði hann
notið sín betur en sem háskólakennari.
Jósef var umhyggjusamur nemendum sínum og
fullur góðvildar í þeirra garð. Sambúð hans við nem-
endur og aðra þá, er hann umgekkst, var in Ijúfasta
(sbr. ummæli Kolbeins Kristinssonar um það, hve
góður nágranni hann ætíð var). Fram á gamals ald-
ur kunni hann mæta-vel að umgangast unga menn.
Hann skildi þá og fylgdist með tímanum. Einnig
kryddaði hann kennsluna með góðlátlegu gamni. —
Einn af lærisveinum hans, sem skrifaði minningar-
grein um hann látinn, Jón Pálmason, Alþingisforseti,
segir svo: „Jósef var sérkennilegur maður fyrir
margra hluta sakir, og var eigi að undra, þó að ungir
inenn, sem þráðu þekkingu og höfðu fáum fræði-
mönnum kynnst, dáðust að honum. Hann var líka
elskaður og virtur af lærisveinum sínum. Hann var
hið mesta Ijúfmenni í framkomu og viðmóti, glað-
lyndur, fyndinn og fundvís á það að vekja áhuga
og fróðlciksþrá. Hann hafði á því sérstakt lag að gera
hin þurrustu fræði aðlaðandi og skemmtileg. Valdið
yfir kennsluefni var óbrigðult, þekkingin víðtæk og
mælskan með afbrigðum.“
Á hálfrar aldar afmæli Hólaskóla var einn dagur
liátíðarinnar alveg helgaður Jósef Björnssyni, sein þá