Búnaðarrit - 01.01.1950, Síða 183

B Ú N A Ð A R R I T
179
kaupendunum líkar hún ekki, liins vegar vérður sala
eftirsóttra afurða fyrirhafnarlaus og kostnaðarlítil,
auk þess sem eftirspurnin tryggir öruggt og gott verð-
lag. Þetta ætti öllum bændum að vera ljóst.
Það fyrsta, sem bændur þurfa að gera í J)essu efni,
er að auka og jafna stærð hrossanna, án J)ess þó að
tapa sjónarmiðum af öðrum verðmætum kostum. —
Lágmarksstærð á útflutningshrossum liyrfti að geta
orðið um 53 tommur, á ekki of löngum tíma. Leiðin
að markinu er fyrst og fremst notkun góðra stóð-
hesta, — þannig góðra, að J)eir fullnægi J)eim kröf-
um, sem kaupandinn gerir til hestanna, en þar má
ekki hlita mismunandi dutlungum bænda viðs vegar
um landið eða erfðatryggð við gamla stofna, sem oft
eru úrkynjaðir og kostalitlir miðað við hin raunhæfu
sjónarmið. — Eins og ég hef alltaf verið, er ég enn J)á
tilbúinn, hvenær sem er, að aðstoða bændur og hrossa
ræktarfélög við val og útvegun stóðhesta; en eins og
fyrr mun ég velja með þeim sjónarmiðum, sem ég tel
réttust og hagkvæmust fyrir bændur, en sem ég veit
að oft eru mjög gagnrýnd, ekki sízt af þeim, sem telja
sig vera í hópi hinna „kjörnu“ hestamanna, en ég hlýt
að miða hina almennu hrossarækt við hinn haglcvæm-
asta hest til almennrar brúkunar og sölu, en ekki fyrst
og fremst við óskir og sérsjónarmið nokkurra fárra
manna, sem ekki skapa neinn grundvöll fyrir hesta-
ræktina í lieild. Ég hef beint reiðhestaræktinni inn í
sérstakan farveg, þar senr hún er í höndum réttra
aðila, og henni mun vel vegna, J)ess vegna er mér held-
ur í nöp við þau almennu viðhorf bænda, J)egar þ'eir
velja sér stóðhesta, að miða nær eingöngu við eigin-
leika reiðhestsins, og meta J)á oft von um fjör meira
on bráðan þroska og mikinn vöxt, og taka skeiðgutl
fram yfir hreint og gróft brokk.