Búnaðarrit - 01.01.1950, Side 302
298
BÚNAÐARRIT
leyti betri en gærur frá öðrum löndum, (eru þá að
sjálfsögðu undanskilin karakúlskinn, sem teljast til
lúxusvöru hjá kvenþjóðinni). Pels eða pelsaskinn þarf
umfram allt að vera mjúkt, teygjanlegt og fjaður-
magnað. I öðru lagi verður ullin að hafa góðan gljáa,
og í þriðja lagi þarf ullin að vera hæfilega hrokkin.
Iinn fremur má ullin ekki vera of fitumikil. Hafi
húðin þessa eiginleika og sé kindinni slátrað þegar
ullin er hæfilega löng og gæran vel með farin, hefur
verksmiðjan öll skilyrði til að framleiða gott pels-
skinn.
Gæran af finnska fénu hefur þessa eiginleika. í
kynbótum fjárins hefur alltaf verið lögð áherzla á
gljáa ullarinnar, og gljáinn hefur líka aukizt. Senni-
legt er, að upprunalega liafi féð haft mikinn gljáa á
ullinni. Margir erlendir sérfræðingar hafa undrast
Iive gljái ullarinnar er mikill. Hverja þýðingu gljái
ullarinnar hefur þegar um pelsskinn er að ræða, þarf
ekki aðra skýringu en þá, að hafi ullin góðan gljáa,
er fyrirgefið þótt ýmsir aðrir gallar séu á skinninu.
Má vera að hinn mikli gljái eigi sína skýringu í heim-
ilisiðnaðinum, sem er á háu stigi í landinu. Ég álít,
að frá ómunatíð, löngu áður en nokkrar kynbætur
komu til sögunnar hafi konurnar valið sér sauðfé,
sem liafði góðan gljáa á ullinni, til að geta fengið fall-
ega refla og fleiri skrauthluti á heimilin.
Eg nefndi áður að húðin þyrfti að vera þunn og
mjúk, og án þess að vilja hæla sérstaklega finnska
fénu, vil ég fullyrða, að það hafi bæði þunna og
mjúka húð. Og afleiðing þess er, að pelsarnir verða
bæði þunnir og léttir, þess má og geta, að finnska
iéð hefur að venju þynnri húð en þyngri l'járkyn
liafa, og þelta mun einnig vera tilfellið með íslenzka
féð.
Skinnaverksmiðjur vorar meta mikils þennan eigin-
leika. Vera má að fullkomnar verksmiðjur, geti gert