Búnaðarrit - 01.01.1950, Page 303
BÚNAÐARRIT
299
eitthvað að því að þynna skinnin, en þó verður jafnan
stífara úr þykku skinni en þunnu. Fitumagn ullarinn-
ar hefur einnig mikla þýðingu fyrir skinnaverksmiðj-
urnar. Landfjárkynin hafa venjulega minna fitumagn
í ullinni en kynbættu þungu fjárkynin. Þetta mun
cinnig eiga við um íslenzka féð. Ef við reiknum með
að fitumagn í ull finnska fjárins sé 20%, er það tvis-
var sinnum meira í ull annarra fjárkynja.
Að Iokum þarf að geta þess, að það er lokkamynd-
unin í ullinni, sem hefur mjög mikla þýðingu. Ég
hef hér meðferðis nokkur sýnishorn af finnskri ull,
einkum pelsull, og sýnishorn þessi bera með sér hin
sérkenninlegu einkenni góðrar pelsullar. Eigi að setja
fram sérstaka lýsingu á pelsullinni verður hún hér
um hil á þessa leið:
Pelsullin er miðlungsfín ull og þó nokkuð gróf,
með stórar bylgjur á ullarhárunum og uppvafin í
ákveðna lokka, sem eru að stærð um 1 cm. Þá má
loks net'na að pelsull er teygjanlegt orð, því pelsskinn-
in eru til margra hluta nytsamleg. Eigi að nota skinnið
; dömupels þurfa loltkarnir að vera af jafnri stærð
og hafa reglulega lögun líkt og á karakúlskinnum.
En einnig má nota slcinn með stóra lokka í fallega
pelsa, þar er mest undir því komið hve miklir meist-
arar þeir eru í skinnaverksmiðjunum við verk sitt að
lagfæra ullina í rétla háralengd, án þess að eyðileggja
lokkana í ullinni. í fóður í jielsa þarf ekki jafnfalleg
skinn, aðalalriðið þar, er að ullin sé mjúk og skinnið
þunnt.
Við höfum í Finnlandi 550 þúsund ær, sem bera á
hverju vori. Ef við áætlurn meðalfrjósemina 1.5 fyrir
allt landið, fæðast á hverju vori a. m. k. 750 þúsund
lömb, og ef sauðfjáreign eykst ekki er slátrað jafn-
mörgum kindum á hverju hausli. Af þessum fjölda
eru ef lil vill aðeins 20—30% þannig að þau hafa góð
pelsskinn, eftir þeirri lýsingu, sem gefin hefur verið