Búnaðarrit - 01.01.1988, Blaðsíða 131

sérfræðiþekkingu, sem það hefur til umráða. Þessar raddir koma úr
ýmsum áttum, þ.á.m. frá talsmönnum sumra bændasamtaka. Að sjálf-
sögðu hafa stjórn og starfsmenn Búnaðarfélags Islands hlustað á þessar
raddir og alls ekki afgreitt þær með því að yppta öxlum eða láta sem svo,
að engu megi breyta. Sjálft Búnaðarþing gekk á undan í samþykkt sinni á
hátíðarfundi í sumar, þar sem ályktað var, að gaumgæft skyldi rækilega,
hvort eða hvaða breytingar bæri að gera á leiðbeiningaþjónustunni hjá
félaginu, og reyndar líka á samsvarandi þjónustu, sem fram fer hjá
búnaðarsamtökum úti í héruðum. Ráðunautar félagsins hafa sjálfir sett á
fót starfshóp til að gera tillögur um hugsanlegar breytingar á skipan
verkefna þeirra á milli og samstarfi við aðra. Og reyndar eru enn aðrir
aðilar að ígrunda sama verkefni eins og e.t.v. verður greint frá hér
bráðlega. Það vantar því ekki viljann til að líta í eigin barm, ef það mætti
verða til að finna leiðir til að bæta afrakstur þjónustunnar.
Þá verð ég að lokum að geta þess, að efasemdir um skipulag eða gildi
leiðbeiningaþjónustunnar og vinnubrögð Búnaðarfélags íslands hljóta að
vera fyrir hendi hjá einhverjum hluta stjórnvalda landsins. Þær efasemdir
hafa birzt í því, að fjárveitingar til hinnar hefðbundnu þjónustu félagsins
hafa verið skertar verulega. Þetta er nokkuð nýtt í sögunni og er til þess
fallið, að vekja ugg í brjósti manna um framtíð Búnaðarfélags íslands. Við
þessu á félagið ekkert gott svar í bráðina, og einhvers konar niðurskurður
á þjónustu virðist óhjákvæmilegur.
Við vitum ekki á þessari stundu, hvað að baki þessari nýbreytni býr eða
hvað fastmótuð stefna þar liggur til grundvallar. Við vitum þó, að það
skiptir máli, að við eigum afar vinveittan landbúnaðarráðherra, sem
þekkir mjög vel hvernig mál eru vaxin hjá Búnaðarfélaginu og vill leggja
því allt það lið, sem hann má.
Eitt er nú nokkuð ljóst, að það verður að skapast tryggara samkomulag
um það, hvaða verkefni ríkisvaldið raunverulega vill fela Búnaðarfélagi
Islands að framkvæma og að því fylgi skuldbinding um, að ríkið greiði
eðlilegan kostnað við þá starfsemi. Hitt er líka ljóst og æ ljósara, að með
öllu er óviðunandi, að félagið hafi engan eigin tekjustofn til að standa
straum af ákveðnum þáttum starfsemi sinnar, sem ekki er beinlínis innt af
hendi í þágu ríkisins. Reyndar skal þess getið, að þetta hús, sem við nú
erum í og er eign bændasamtakanna, er einn slíkur tekjustofn, sem þegar
er farinn að létta ofurlítið undir með fjárhagnum, en betur má, ef duga
skal.
Án efa mun Búnaðarþing, sem nú tekur senn til starfa, taka þessi nýju
viðhorf til yfirvegunar og álykta um þau af ábyrgðartilfinningu og raunsæi,
eins og því er lagið.
Við höfum nýlega heyrt einhverja taka sér í munn orð Jónasar skálds:
Dauft er í sveitum/hnípin þjóð í vanda
9
129