Fróðskaparrit - 01.01.2007, Side 83

THE DISTRIBUTION OF THE TWO AUXILIARY VERBS
BLÍVA AND VERÐA IN MODERN SPOKEN FAROESE
81
Veróa Blíva
Nr 1 ...taó verður betri alla tíðina... Nr 11 ...men tað trúgvi eg blívur minni, og tað
Nr 2 ...tað verður samband millum Eystur- blívur meir og rneir ensk ávirkan...
oynna og Norðuroyggjar... Nr 12 so verður tann bendingin... - tá
Nr 3 ...tað verður sjáldan longri enn Dan- blívur tað ein fløkja...
mark... Nr 13 ...tá teir so blíva størri
Nr 4 ...viss**) vit alla tíðina fara at tosa.. ehm... blanda, verður tað ikki tað før- oyskt longur... Nr 14 ...tá tey so blíva gomul nok...
Nr 5 ...tað verður antin við flogfari ella við báti... Nr 15 ...sum ikki fer við teimum tá tey blíva eldri... 1
Nr 6 ...tað verður tað enska málið, sum kem- ur at dominera.. Nr 16 ...kanska tá man blívur cldri...
Nr 7 ...ja, eg haldi, tað verður meir nú enn tá Nr 17 ...tey blíva passiv...
eg var ung... Nr 18 ...at tað ikki blívur for stirvið....
Nr 8 ...man behøvist ikki at umseta øll orðini, tey verða nokso klossut, ella soleiðis... Nr 19 ...alíkavæl blíva summi orð ræðuliga
Nr 9 ...altso, orðavalið verður øðrvísi ... býtt...
Nr 10 ...týdningarmikið at tað verður før- oyskt... Nr 20 ...so blívi eg glaður...
Mynd 4. Orðið viss er skrivað eftir talumáli. Orðið verður ikki tikið við í flestu orðabókum, uttan teim mest
liberalu, og verður helst lopið um í skrivliga málinum.
ur millum blíva og verða. Tað er møguligt,
at vit eiga at hugsa um svarið eisini út frá
sannroynd um, at tey trý heimildarfólkini,
sum nýttu orðini ‘akseptera‘, iisoleraí og
‘sjokkera,’ øll søgdu seg hava jaligan hug-
burð til lán av fremmandum orðunr, ein
hugburður, ið var mótvegis meginpartinum
av heimildarfólkunum. Tvey av hesum
søgdu seg eisini hava jaligan hugburð til
‘gomul’ donsk lán. Hóast tílíkur hugburður
iklci kom fram hjá hinum 11, ið kortini nýttu
blíva í hesum forminum, er tað ikki óhugs-
andi, at ein jaligur hugburður til lán kann
ávirka til val av hjálparsagnorði.
Hvussu enn er, óheft av málsligari ávirk-
an og hugburði er munandi títtleikin millum
tey bæði sagnorðini í nútíðar tolsøgn eyð-
sýndur. Ut frá tí, vit hava sæð her kunnu vit
siga, at fyri at málbera seg í nútíðar tolsøgn
um eina áhaldandi støðu, vil hin stóri part-
urin av føroyskum røðarum velja veróa
fram um blíva sum avmarkað sagnorð. Sum