Samtíðin - 01.11.1934, Blaðsíða 16

S AMTÍÐIN
Minningargjafir --
Saurbæjarkirkja
Það er orðin tíska að halda af-
mælisfagnaði og gefa miningar-
gjafir. Félag verður 10, 20 eða 25
ára. Afmælisfagnaður er hald-
inn, gefið út minningarrit, með
myndum af öllum stjórnum fé-
lagsins og hólgreinum, sem
stjómendumir skrifa hver um
annan. Fyrirtæki á afmæli. Það
verður að gefa út minningarrit
og halda veislu. Einstaklingur
verður fertugur, fimtugur eða
sjötugur, það eru haldnar miklar
afmælisveislur, gjafir em gefnar
og blöðin flytja lofgerðarrollur
með myndum. Síðan eru 100, 500
eða 1000 ára afmæli, haldin há-
tíðleg. Stundum eru jafnvel „af-
mælisfagnaðir" bæði til minning-
ar um fæðingar- og dánardaga, ef
einhver framtakssamur náungi,
sem þarf að kynna sjálfan sig
eða verslun sína, tekur sig til og
safnar saman fé og fólki. — Alt
þetta getur verið gott og blessað,
ef hugur fylgir máli, og ef það
er gert af vináttu eða innri þörf.
Til minningagjafanna þarf fé,
mismunandi mikið, eftir því hvort
gefendumir ætla að láta sér
nægja með að gefa teskeið eða
tóbaksdós, eða það á að vera
stór og dýr gjöf eins og t. d.
myndastytta eða jafnvel kirkja.
14
EFTiR eUÐLAUG ROSINKRANZ
Þá er hafin söfnun meðal kunn-
ingja, félaga, starfsbræðra, eða
jafnvel allra landsmanna ef mik-
ils þykir við þurfa. Skemtanir
eru haldnar í samkomuhúsum og
kirkjum um land alt. Pað er dans-
að úti og inni, alt til fjársöfnun-
ar fyrir minningargjöfina, og
þeim látna til heiðurs.
Sú minningargjöf, sem einna
mest hefir borið á söfnuninni til,
er hin svokallaða Iiallgrímskirkja
eða Saurbæjarkirkja, sem reisa á
inni á Hvalfjarðarströnd Hall-
grími skáldi Péturssyni til lofs og
dýrðar.
Hallgrímur Pétursson skáld er
án efa einn sá merkilegasti mað-
ur, sem lifað hefir með þjóð
vorri. Hann er uppi á þeim mestu
hörmungatímupi, sem komið
hafa yfir þjóðina, og lifir í því
mesta miðaldamyrkri, sem menn-
ing vor hefir komist í, en samt
kveður hann einhverja þá feg-
urstu sálma, sem1 kveðnir hafa
verið á landi voru. Málið á þeim
er kjamyi’t og þróttmikið, þótt
hið dönskublandna mál, sem á
hans tímum var talað meðal
lærðra mánna, lýti þá á stöku
stað. Einnig lýsa Passíusálmamir