Samtíðin - 01.03.1943, Page 30

26
SAMTÍÐIN
Það er snjór í loftinu. Mig verkj-
ar í likþornið á löppinni á mér.
Við fórum að hlæja, svo skellihlóg-
um við, og ætluðum aldrei að geta
hælt að hlæja. Við vorum orðni'
taugaóstvrkir af þessari skyndilegu
dauðakyrrð.
— Hafið hljótt! skipaði herforing-
inn og hvessti augun út í myrkrið til
þess að reyna að sjá, þó að ekki væri
nema örlitla ljósglætu, sem gæti gefið
til kynna, hvar óvinirnir væru.
Smáni saman þagnaði hlátur oklt-
ar, og þá tók við ægileg dauðakyrrð.
Stórskotalið okkar var líka hætt að
skjóta. Það mátti lieyra flugu anda.
Skyldu liðssveitir okkar vera í þann
veginn að hefja árás? Enginn vissi
það. —- Bíðið þið og sjáið, livað setur,
mælti foringi okkar. Og við dokuðnm
við.
Ungur hermaður tók að gráta
hljóðlega.
— Iiættu þessu, mælti annar með
ótlablandinni röddu.
Og enn biðum við. Við biðum, þar
til birta tók af degi, biðum þar til
sólin var komin hátt á loft, biðum
allan síðara hluta dagsins. Stórskota-
lið okkar tók að skjóta á ný, en við
biðum.
Ég skal segja þér, að árásin á okk-
ur var aldrei gerð. Stórskotalið okk-
ar bafði nefnilega gereytt' óvinaher-
deildinni.
Rúml. 100 nýir áskrifendur
bættust Samtíðinni í jan. og
febr. s.l. víðsvegar af landinu.
Bækur
Pappír
Ritföng
BÓKAVERZLUN
SIGFÚSAR EYMUNDSSONAR
Fallegir og góðir skór
eru yður til yndis-
auka og ánægju, og þá
fáið þér hjá okkur.
Shöverzlun ‘B Stefánssonar