Samtíðin - 01.10.1943, Side 10

6
SAMTlÐIN
gæta að nafni hins eignalausa félags
í útsvarsskránni!
Hér er dæmi annars eðlis: Eigna-
laus stúlka, sem var atvinnulaus
meiri liluta árs, vann sér þó inn um
2000 krónur, sem húsbóndi hennar
skýrði skattstofunni frá. Stúlkan
hélt í fáfræði sinni, að framtal hús-
hóndans væri nægilegt og taldi ])vi
sjálf ekki fram, eins og henni þó har.
Skattstofan áætlaði stúlkunni 8000kr.
tekjur, og samkvæmt þeirri áætlun
voru allir skattar hennar reiknaðir
út. Skattarnir urðu svo háir, að stúlk-
an fór að grennslast eftir, hverju
slíkt sætti. En hefði skattstofan áæll-
að tekjur stúlkunnar t. d. 4000 kr.,
hefði hún sennilega greitt skattana
möglunarlaust, óvitandi þess, að hér
var lnin að greiða skatla af helmingi
liærri tekjum en hún raunverulega
liafði aflað. — Fæstir skattgreiðend-
ur hafa tækifæri til að fylgjast með
útreikningi Skattstofunnar með
sköttum þeirra.
Um það geta væntanlega allir ver-
ið sammála, að gagngerðar breyting-
ar á núverandi skattalöggjöf eru
nauðsvnlegar. Ritstjórar blaða og
timarita eiga ásamt öðrum leiðtog-
um þjóðarinnar að hvetja menn lil
sparnaðar og fjársöfnunar. Löggjaf-
arvaldið á að sjá til þess, að því fé
sé jafnan vel varið, sem tekið er af
skatlþegnunum. Framkvæmdamað-
urinn verður að ganga úr skugga um,
að fé það, sem tekið er úr rekstri
lians og þar af leiðandi dregur úr
framkvæmdum, sé notað skynsam-
lega. Þá á liinn sparsami daglauna-
maður og heimtingu á þvi, að farið
sé vel með það fé, sem hann greiðir
til opinberra þarfa, en liann hefði
ella notað sér til öryggis í ellinni.
Bókmenntagetraun
Samtíðarinnar
Hvaða skáld hafa ort eftirfarandi
ljóðlínur, og úr hvaða kvæðum
þeirra eru þær? Svörin eru á hls. 29.
1. Fátæktin var mín fylgjukona
frá því eg' kom í þennan lieim.
2. Góðmennskan gildir ekki
gefðu duglega á kjaft.
3. Konungs hafði hann lijarta
með kotungs efnum.
4. Þú hróðir kær, þó báran skaki
þinn bátinn liart, ei kvíðinn sért.
5. Ei mun guð sitt aðalverk
aftur niður rífa.
Fyrirspurn
Ejnn af áskrifendum Samtiðar-
innar spvr: „Eru íslenzkir læknar
ekki farnir að hafa dýrmæta vökv-
ann hormónið til að gefa mönnum
nýtt lif, þegar menn fara að slitna?“
Samtíðin hað Jónas lækni Sveins-
son að svara þessari fyrirspurn.
Kvað hann hormón nú þegar notað
mikið af islenzkum læknum, en vís-
aði um þetta efni til lækningabókar
þeirrar, er brátt væri væntanleg und-
ir ritstjórn próf. Níelsar Dungals.
Suðutækin gera gagn,
gull í búið draga,
þegar rakið rafurmagn
rennur alla daga.