Samtíðin - 01.11.1943, Qupperneq 5

SAMTiÐIN
Nóvember 1943. Nr. 97 10. árg., 9. hefti
ÚTGEFANDI: SIGURÐUR SKÚLASON MAGISTER. UM ÚTGÁFUNA SJÁ BLS. 32.
j YFJAFRÆÐINGUR nokkur, dr. Frank
B. Robinson, búsettur í fylkinu Ida-
ho vestur í Bandarikjunum, hefur fyrir
nokkrum árum stofnað trúarflokk ein-
göngu með bréfaskriftum. Hér er ekki um
að ræða neinar kirkjur né guðsþjónustur
í venjulegum skilningi, en samt stækkar
söfnuður þessi óðfluga. Hugsjón sú, sem
vakir fyrir dr. Itobinson, sést bezt af eft-
irfarandi orðum, sem þýdd eru úr bækl-
ingi, sem hann hefur sent öllum þeim,
er gerzt hafa meðlimir safnaðar hans, en
þeir eru orðnir á aðra miljón: „I 40 ár
lief ég ef til vill verið auðvirðilegasta
mannvera, sem hugsazt getur. En svo bar
það við dag nokkurn, að ég talaði við guð.
f>á kom yfir mig andlegur kraftur svo
mikill og máttugur, að í samanburði við
hann urðu öll önnur öfl svo sem ekki
neitt. Þennan kraft skal ég veita yður, ef
þér viljið. Hver veit, nema hann geti orð-
ið yður enn þá meira virði en mér.“
Fyrir um það bil fjórtán árum öðlað-
ist dr. Iíobinson þennan kraft, sem hann
fullyrðir, að geri sig færan um að hljóta
alla þá hamingju, sem hann girnist og öll
þau veraldleg gæði, sem honum kann að
leika hugur á að eignast. Allt þetta telur
hann, að sér hafi verið veitt, eftir að
hann talaði við guð, og síðan hefur hann
hafnað öllum öðrum skilningi á guði en
þeim, sem hann hefur persónulega öðl-
azt. I>ó játar hann, að máttur bæna sé
mikill. — Dr. Robinson kveðst geta gert
aðra menn hluttakendur í hinni merkilegu
Iífsreynslu sinni og hamingju með því að
leggja þeim bréflega lífsreglur, sem þeir
eiga að fara eftir. Hann trúir því, að til
sé lögmál, sem hann nefnir g u ð s 1 ö g-
m á 1 i ð. Þetta lögmál stýrir athöfnum
manna fyrir sitt leyti eins og rafmagnið
stjórnast af sérstöku lögmáli. Dr. Robin-
son trúir því, að þetta guðslögmál hafi
alltaf verið til, en að mannkynið hafi ekki
þekkt það fremur en rafmagnið, af því
að það er ósýnilegt.
Hvað, sem menn kunna að segja um
þetta mikla nýmæli, er eitt þó víst, að
áhangendum dr. Robinsons fer dagfjölg-
andi. Þegar þetta er ritað, er söfnuður
hans orðinn á aðra miljón, og má hann
kallast dreifður um alla jörðina. Dr. Ro-
binson segir um sjálfan sig: „Ég er mað-
ur rétt eins og gerist og gengur, enda
þótt ég og borgin, sem ég bý í, sé nú
orðin heimsfræg. (Þessi borg heitir
Moskva). Ég háði jafnörðuga lífsbaráttu
og hver annar, þangað til ég uppgötvaði
guðslögmálið. Síðan hef ég ekki gert ann-
að en reyna til að fræða aðra menn um
þetta lögmál og leiða þá í allan sann-
leika um tilveru þess.“ — Áhangendur
dr. Robinsons eru, eins og vænta má, menn
al' öllum stéttum, bæði ríkir og fátækir.
Allir eða allflestir hafa þeir verið óánægð-
ir menn, sem að einhverju leyti voru áð-
ur ósáttir við tilveruna. Til dr. Robin-
scns streyma daglega fleiri bréf en til
flestra annarra manna, og vitanlega er
hann löngu hættur öllum öðrum störfum
en að vinna trúarskoðun sinni áhangend-
endur. Honum hefur óhjákvæmilega græðzt
stórfé, en hann kveðst verja því til styrkt-
ar hinu mikilvæga málefni. Sjálfur hygg-
ur hann ekki á auðsöfnun, enda mundi
slíkt óþarft samkvæmt kenningum hans.
Guðshugmynd sína nefnir dr. Robinson
„Psychiana“. Hún er í sjálfu sér ekki ný,
en trúboð hans er hins vegar alger nýj-
ung. Hann segir: „Ef guð getur launað
mönnunum í öðru lífi, hlýtur hann einn-
ig að geta gert það hér, ef við komumst
í rétt samband við hann. Það hef ég gert,
og markmið mitt er að stuðla að því, að
sem flestir öðlist mína dásamlegu trúar-
reynslu.“’