Samtíðin - 01.05.1948, Blaðsíða 18

14
SAMTÍÐIN
Maxine hlustaði varla á, hvað
haim sagði. Hún var upptekin af
sínuni eigin luigsunum. Þetta var
Hilary líkt, dylja tilfinningar sínar,
ekki hlaupa á sig og láta hana verða
vara við, hvernig honum væri innan
brjósts, en bíða átekta, sjá hvort
hann gæti treyst henni. En hvað
gerði það til. Tárvot augun töluðu
skýrara 'máli cn nokkur orð liefðu
gert. „Ég er viss um, að allt fer
vel“, hugsaði hún. Hún hlustaði ekki
eftir orðum, en rödd hans hljómaði
eins og indæll söngur í eyrum benn-
ar.
Hann stóð aðeins stutta stund við,
eins og hann liafði lofað. Þegar hann
fór, sagði hún blátt áfram og iiini-
Iega við hann, eins og hún væri að
tala við kæran vin: „Ég kom aftur
til að umskapa sjálfa mig, og ég
vona, að vinir mínir hjálpi mér til
]æss“.
Það var tvennt, sem sérstaklega
vakti undrun og aðdáun vina og
vandamanna Billie Bowen við jarð-
arlorina. Annað var, að bin ríka'og
dáða Maxine Perry og Hilary Mar-
shall gengu við hlið frú Bowen og
Birdie á eftir kistunni og hijt var,
að yndislegt lítið látlaust stef var
leikið á hirðingjaflautu. Seinna frétt-
ist, að ungfrú Perry hefði sjálf sam-
ið lagið við þetta tækifæri. Ári síð-
ar var afhjúpaður minnisvarði á gröf
Billie að • viðstöddum frú Bowen,
Birdie, Jake Mangetti og fjölskyldu
hans, ásamt Hilary og Maxine. Það
var ungur efnilegur listamaður, sem
hafði böggvið það í marmara eftir
fyrirsögn Maxine. Það var ung
stúlka á göngu, teinrétt og háleit.
Léttur andvari virtist leika um hana.
Andlitið var ekki sérlega líkt Billie
Bowen, en heildarsvípurinn minnti
á liana. Þannig var hún í endur-
minningu þeirra, sem þekktu hana
bezt, reiðubúin að taka á móti
hvcrju, sem að liöndum bar, með
djörfung óg jafnaðargeði.
Jake Manzetti horfði lengi á minn-
ismcrkið. Loks sagði bann: „Þetta
er Billie sjáll'. Svona bel' ég séð hana
hundrað sinnum ganga til leiks og
starfs. Það cr svo mikið líf í mynd-
inni, að ég beld ég yrði ekkert undr-
andi, þó lnin fengi líf og legði af
stað út í geiminn. Maxine stóð og
starði út í bláinn. Henni fánnst hún
sjá endalausa lieiðina á óþekklu
eyjunni og sagði svo eina af Jjess-
um undarlegu setningum, sem fólki
varð svo tíðrætt um, þcgar það
minntist hinnar miklu breytingar,
sem varð á Maxine Perry, eftir að
bún varð frú Marshall:
„Ég hef séð Billie á lciðinni til
hæða. Til ljóssins hæða“.
ENDIR.
„HvernUj eyðirðu kaiipimi þínu?“
„30% fara i húsaleigu, 30% i föl,
50% í fivði og 20r/c í skemmtanir.“
„En góði maður, þetla veröa
130%!“ '
„Já, það er nú gallinn á því.“
EF yður vantar góð herra- eða
dömuúr, ættuð þér að tala við
mig. — Senl um állt land.
(jctWeiHH 0<H4aacw
úrsmiður.
Laugaveg 10, Reykjavík.