Samtíðin - 01.05.1948, Blaðsíða 20

16
SAMTÉÐIN
þekkingarinnar, en liann verðnr að
varast að taka hverja meiningu sem
góða vöru og gilda, hvert hún kem-
ur frá æðri cða lægri, meðan hann
héfír ekki aðrar ástæður fyrir henni
en nafn þess, sem sagði, eða vilja
hans. Ekki ríður minna á, einkum
þegar maður er geðmikill og þykk-
inn, eins og vér erum í rauninni,
Islendingar, að setja sér að reiðast
ekki mótmælum og allra sízt að færa
þau til illvilja og úlfbúðar, nema til
þess sé Ijósar ástæður, en sé þær,
þá mun illmennskan skjótt hregðast
þeim, sem henni beitir, án þess menn
gjöri sig reiða á móti, því sjaldan
veldur einn, þegar tveir deila. Að
fulltrúinn þurfi að hafa óspjallað
mannorð og fullkomið traust kosn-
ingarmanna er svo sjálfsagt, að þar
um þarf ekki að orðlengja.
Hótelstýra: „Það ev bannað, að
kuenfólk heimsæki cjesti mína á
kuöldin
Gesturinn: „En karlmenn
Hótelstýran: „Nei þvi hef érj
ekkert á móti."
Gesturinn: „Afbragð, þá tek ég
herbergið bara í nafni kærustunn-
ar minnar."
„Þessa bila seljum við í tglftavís
„Jæja, og hvað kostar þá tylftin?“
HLÍNAR-prjónavörurnar eru
fremstar og beztar.
Prjónastofan HLlN.
Skólavörðustíg 18. — Sími 2779.
Bréfadálkurinn
yiGFÚS GUÐMUNDSSON, fræði-
maður frá Engey, skrifar oss eft-
irfarandi.
1 i. hefti Samtíðarinnar Í9ð7 hefur
ritstjórinn, Sig. Skúlason, hreyft
við einu mesta menningarmál þjóð-
ar vorrár og hvatt lil skynsamlegra
framkvæmda. Hann vill, að stjórn
kénnslumála gangist fyrir útgáfu
alþýðlegrar lesbókar með stuttum
sýnishornum af úrvals tesmáli i
óbundnu máli og afbragðs tjóðum.
Jafnframt vill hann, að tekin sé uj>j)
í skólum landsins móðurmáls-
kennsla með lífrænni aðferðum cn
nú tíðkast, frábrugðin dauðþreyt-
andi málfræði- og stafsetningar-
stagti, án þess að gengið sé þó á
hlnt málfræði og stafsetningar. Þái
vill Sigurður, að tekin séu upp i
fyrrnefna bók dæmi um gallað mál
og ambögulegar setningar.
Eg fæ ekki betur séð en að hér sé
um stórathyglisverða tillögu að
ræða, þótt ekki hafi henni enn ver-
ið gaumur gefinn af kennslumála-
stjórninni. Þegar á barnsaldri og
fystu námsárum munu vel flest ung-
menni vera fær um að skilja mis-
mun rétts og rangs framburðar, ef
rélt er á Iialdið. Einnig er hægt að
kenna þeim að meta meira skýran
en óskýran og þvoglulégan fram-
burð. Líka má kenna börnum og
unglingnm að gera greinarmun á is-
lenzkum orðum og mállýtum af út-
lendum toga spunnum, er sækja á
mát vort. Margt þessu líkt, tel ég, að
börn geti lært, löngu áður en þau
botna verulega í málfræði, ef þeim