Fréttablaðið - 30.01.2010, Blaðsíða 22

22 30. janúar 2010 LAUGARDAGUR
B
arnaleikritið Algjör
Sveppi – Dagur í
lífi stráks fer á svið
Íslensku óperunnar
í dag. Þar fer Sverr-
ir Þór Sverrisson
– Sveppi – í spor Páls Vilhjálms-
sonar, stráksins sem Gísli Rúnar
Jónsson gerði svo eftirminnilega
plötu um árið 1976.
„Þetta er karakter sem Gísli
hafði leikið í Stundinni okkar með
Sirrý. Þegar því lauk gerði hann
þessa plötu og hún vakti gríðar-
lega lukku barna og fullorðinna
líka,“ segir Sveppi. „Gísli skrifaði
nýtt handrit byggt á plötunni og
við bjuggum svo til leikverk upp úr
því. Þetta er ósköp krúttlegt leik-
rit um dag í lífi stráks og það sem
hann þarf að díla við. Ég leik strák-
inn en við ákváðum snemma að ég
myndi ekki leika Pál Vilhjálms-
son, ekki reyna að tala með hans
skrítnu rödd og svo framvegis. Ég
er bara sami karakter og ég er í
barnatímanum og var í myndinni
og þess vegna með Audda á föstu-
dögum líka. Ég er bara Sveppi.
Við erum tveir í sýningunni. Ég
er allan tímann á sviðinu en Orri
Huginn Ágústsson er voða mikið
á bak við að skipta um búninga
því hann leikur í kringum þrjá-
tíu hlutverk í sýningunni. Allt frá
gauksklukku upp í langömmu. Það
kemur á óvart hvað hann er orð-
inn fljótur að skipta. Ég er farinn
að testa hann. Læt leikritið ganga
hraðar svo hann lendi í veseni. Það
verður fróðlegt að sjá hvort hann
nær þessu öllu.“
Ekki óþekkur, bara prakkari
Sveppi fæddist 1977, ári eftir að
platan Algjör sveppur kom út,
svo hann segist ekki muna eftir
Páli Vilhjálmssyni, þó að platan
hafi reyndar heyrst aðeins á hans
æskuárum.
„Það var ekki eins mikið barna-
efni í gangi og nú, aðallega Stund-
in okkar með Bryndísi Schram
þegar pabbarnir nenntu að horfa
með,“ segir Sveppi. „Svo mátti
maður ekki missa af Húsinu á
sléttunni. Ég man reyndar ekkert
eftir þeim þáttum og er ekki viss
um hvort þeir hafi elst vel. Maður
las Tinna og Steina sterka. Svo las
maður Elías þegar maður var orð-
inn aðeins eldri. Þegar ég fór að
búa til barnaefni hafði ég Elías
alltaf á bak við eyrað. Mér finnst
hann sjarmerandi karakter. Siggi
Sigurjóns lék hann í einhverjum
skets um sem voru í sjónvarpinu.
Það var æðislegt efni. Elías var
alltaf að grallarast og prakkar-
ast.“
Varst þú grallari?
„Já, kannski. Það er mikill
munur á því að vera prakkari og
að vera óþekkur. Ég vona að ég
hafi verið nær því að vera prakk-
ari. Maður var alltaf að grall-
arast eitthvað. Gat verið með eitt
lítið prik og það var bæði stafur,
byssa og leyniprik. Nú eru örugg-
lega einhverjir að lesa blaðið sem
segja: Er hann hálfviti?! Hann var
óþolandi!“
Sveppi hefur tekið þátt í eineltis-
átaki og segir að það sé brýnt mál.
„Ég lenti nú aldrei sjálfur í ein-
elti og tók aldrei beinan þátt í ein-
elti, en maður var ekkert mikið að
standa með þeim sem lagður var í
einelti. Þegar maður talar við fólk
– kannski mæður sem eiga krakka
sem verða fyrir þessu – þá verður
maður bara alveg gáttaður. Þetta
hefur ótrúleg áhrif á alla í fjöl-
skyldunni, ekki bara þá sem verða
fyrir eineltinu. Maður reynir að
leggja sitt af mörkum. Það hafa
foreldrar haft samband við mig
út af svona málum. Ég hef fengið
tölvupósta frá fólki sem spyr hvort
ég geti komið og talað við bekk-
inn af því þau halda að krakkarn-
ir hlusti á mig. Og maður hugsar
bara: Vá! Það er rosalegt að þurfa
að leita til mín út af því að skólayf-
irvöld gera ekkert í málinu.“
Pínu dónalegur
Sveppi finnur til nokkurrar
ábyrgðar sem barnastjarna sam-
anber aðkomu hans að eineltismál-
um. Barnastjörnustimpilinn var þó
ekki það sem Sveppa langaði upp-
haflega til að fá á sig. „Nei, mig
langaði alltaf að vera „rebel“ í sjón-
varpi. Mér finnst gaman að fíflast
í fólki, vera með faldar myndavél-
ar og vera pínu dónalegur. Mínar
fyrirmyndir eru Steinn Ármann
og Davíð Þór og Tvíhöfði. Og mér
finnst gaman að Sverri Storm-
sker. Mér fannst æðislegt að skrifa
sketsa fyrir Svínasúpuna sem voru
oft alveg á mörkunum. Svo lék ég
Kalla á þakinu og þá fór boltinn að
rúlla í þá áttina að ég fór meira að
skemmta börnum.“
Þá hófst línudansinn á gráa
svæðinu. Sveppi veit allt um hann.
„Ég fæ alveg tölvupósta. Ég er
kannski hlaupandi nakinn niður
Laugaveginn á föstudagskvöld-
um og svo smyrjandi samlokur
í barnatímanum á laugardags-
morgnum. Ég er oft spurður að því
hvernig ég sameina þetta tvennt.
Svarið er að ég er ekkert að sam-
eina þetta! Ég er bara að gera bæði
en ég er alltaf bara Sveppi. Ég vil
meina að þótt við Auddi séum að
fíflast eitthvað á brókinni þá sé
það nú bara fyndið en ekki eitt-
hvað skelfilegt og hræðilegt fyrir
börn að horfa á.“
Þið eruð nú oft með fullorðins-
legar áherslur, talið um brennivín
og kvennamál og svona.
„Já já, við tölum opinskátt um
þessa hluti og ég hef verið gagn-
rýndur fyrir það. En ég veit það
ekki. Ég bara geri þetta. Þú veist,
svo kannski kemur að því að það
verður allt vitlaust einn daginn og
þá verð ég bara að setjast niður
með kaffi og pæla í hlutunum. En
þangað til held ég bara ótrauður
áfram að hlaupa allsber um bæinn
og skemmta börnum!“
Megum við sjá herbergið þitt?
Hvernig er svo að vera vinsælasta
barnastjarnan á Íslandi? Er þetta
ekki endalaust bögg?
„Jú, það getur verið það. En ég
er mjög þolinmóður og get alveg
staðið og spjallað við krakka í
Kringlunni. Fólk er að koma og
taka mynd af mér með krökkunum
þegar ég er að versla í Bónus með
fjölskyldunni. Þá hendir maður
henni bara frá, tekur eina mynd
og heldur svo áfram að kaupa inn.
Í sundi eru alltaf krakkar sem
vilja fá Sveppa í körfubolta eða í
vatnsrennibrautina. Maður tekur
því bara. Ég er ekkert að láta þetta
bögga mig eitthvað brjálæðislega.
Það koma reyndar dagar þegar
þetta getur verið pirrandi. Þá er
þetta bara spurning um að sleppa
því að fara í Bónus eða sund. En ég
get sjálfum mér um kennt. Þetta er
það sem ég geri. Að vera Sveppi.“
Hvað geturðu haldið því áfram
lengi?
„Það er nú það. Ég hef oft pælt í
þessu. Maður er orðinn 32 ára að
leika barn og það verður skrítn-
ara með hverjum deginum sem
líður. Við erum búnir að skrifa
handritið að framhaldi bíómynd-
arinnar og tökum það upp í sumar
með það að takmarki að frumsýna
í september. Fyrsta myndin gekk
það vel og ekkert er því til fyrir-
stöðu að halda áfram. Okkur lang-
ar svo helst að gera þriðju mynd-
ina líka því það er svo töff í dag að
vera með þríleik. En þú segir það
– hversu lengi getur maður leikið
barn? Hmm … Eins lengi og maður
setur í sig ljósar strípur og rakar
sig þá er maður svo sem óttalega
barnalegur. Það eru krakkar að
koma heim til mín á laugardögum
sem biðja um að fá að sjá herbergið
mitt. Það banka kannski einhverj-
ir þrír og spyrja: Megum við sjá
inn í herbergið þitt? Þá er ég bara
fúli pabbi heima að gefa krökkun-
um mínum morgunmat. Þannig að
krakkarnir trúa þessu og maður
heldur bara áfram þangað til það
er búið.“
Staldrar lítið við kvótamál
Í hverju gæti Sveppi séð sig í fram-
tíðinni? Væri hann góður stjórn-
málamaður kannski?
„Nei, það myndi fara mér
afskaplega illa!“ fullyrðir Sveppi.
„Það væri hægt að hanka mig á
öllu því ég er svo dipló. Ég er sam-
mála öllum og finnst allt snið-
ugt og allir góðir. Leikhús heill-
ar mig. Mér finnst gaman að vera
á sviði og fá viðbrögð áhorfenda
strax. Svo sé ég mig alveg fyrir
mér í útvarpi spila lög og röfla
þess á milli. Ég hef aldrei verið í
útvarpi. Ég og Pétur Jóhann höfum
talað um það að það væri gaman
að vera saman með þátt einhvern
tímann. Kannski reynir maður svo
að fá hugmyndir að einhverju sjón-
varpsefni. Það þyrfti náttúrlega
allt að vera í einhverju gríni.“
Þú ert ekkert á leið í djúpspök
dramahlutverk?
„Ég hef farið og séð leikrit þar
sem er eitthvað svona drama og
mér finnst það oftast bara leiðin-
legt! Ég myndi ekki nenna að leika
í svoleiðis. Það er svo mikið atriði
að æfingaferlið sé skemmtilegt.
Þannig að ég verð ábyggilega allt-
af í einhverju léttmeti.“
Ertu alltaf svona léttur gaur?
Veltir þú þér aldrei upp úr Ice save
eða framtíðinni?
„Það góða við mig er að ég hugsa
ekkert of mikið um hlutina. Ég
staldra ekkert við Icesave af því ég
skil það ekki. Ég staldra voða lítið
við sjávarútveg og kvótamál af því
ég veit ekkert hvað það er. Ég get
ekki pælt of mikið í þessu því þá
yrði maður ábyggilega þunglynd-
ur. En jú jú, ég get alveg orðið pirr-
aður og ég verð alveg dapur ef út í
það er farið (Sveppi skellihlær). En
oftast er ég nú bara hress og kátur.
Léttur gaur!“
Verður skrýtnara með
hverjum degi að leika barn
Sveppi frumsýnir barnaleikrit á sviði Íslensku óperunnar í dag. Hann gaf sér nokkrar mínútur frá stífum æfingum til að spjalla við
Dr. Gunna. Þá kom m.a. í ljós að Sveppi lætur barnastjörnuböggið ekki trufla sig mikið og að hann nennir ekki að kynna sér Icesave.
ÓSKÖP KRÚTTLEGT LEIKRIT „Ég er bara sami karakter og ég er í barnatímanum og var í myndinni og er þess vegna með Audda á
föstudögum líka. Ég er bara Sveppi.“ FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Ég er kannski hlaupandi nakinn
niður Laugaveginn á föstudags-
kvöldum og svo smyrjandi sam-
lokur í barnatímanum á laugar-
dagsmorgnum. Ég er oft spurður
að því hvernig ég sameina þetta tvennt.