Fréttablaðið - 30.01.2010, Síða 53

ıwww.itr.is sími 411 5000
Sundsamlega gott!
Heilsulindir í Reykjavík
vera dagskrárstjórans að ákveða
hvort sýndar verði íslenskar kvik-
myndir. Skattgreiðendur sem eru
búnir að greiða fyrir styrkina í
þessar myndir eiga rétt á að sjá
þær í sjónvarpi. Þetta er stærsta
þjóðleikhús þjóðarinnar.“
Hann segir að skilgreina þurfi
upp á nýtt hvaða hlutverki stofnun-
in eigi að gegna og hvernig megi ná
þeim markmiðum með sem minnst-
um tilkostnaði. RÚV í núverandi
mynd flækist fyrir. „RÚV er ekk-
ert nema risaeðla sem er orðin svo
ofalin að hún getur ekkert hreyft
sig. Og allt þeirra starf gengur út á
að verja þessa ófreskju.“
Börn og tilfinningar
Kvikmyndirnar sem Ari hefur
komið að eru að nálgast þriðja
tuginn. Þar á meðal eru nokkrar
barnamyndir en þeim leikstýrir
hann alltaf sjálfur, enda skipa
þær hjá honum sérstakan sess.
„Sumir segja að það versta sem
til er sé að vinna með börnum og
dýrum. En ef þú skilur ekki börn
og dýr, hvernig í ósköpunum held-
urðu að þú getir þá skilið fullorð-
ið fólk? Það er svo gaman að vinna
með börnum, því þau eiga auðvelt
með að setja sig inn í atburðarás-
ir. En þú getur ekki unnið með
þau eins og fullorðið fólk. Ef þau
eiga að verða undrandi þarftu að
koma þeim á óvart, sýna þeim
eitthvað sem gerir þau raunveru-
lega hissa. Þú þarft að ná þessum
raunverulegu tilfinningum út úr
þeim … sem myndi reyndar líka
hjálpa til með fullorðið fólk.”
Fjölskyldufyrirtækið í kjallaranum
Við gerð Duggholufólksins hafði
hann ekki bara sína uppáhalds
samstarfsmenn með sér, það er að
segja börnin, heldur líka alla fjöl-
skylduna sína. Konan hans, Mar-
grét María Pálsdóttir, var hans
hægri hönd í almennri umsjón á
tökustað, sonur hans, Kristinn,
vann einnig á tökustað og dóttir-
in Bergþóra sá um fjármálin. Öll
hafa þau komið að fleiri verkefn-
um Ara og eru „fastir starfsmenn“
í fjölskyldufyrirtækinu á heimili
þeirra. Bergþóra fór til að mynda
að leika á milli 3 og 4 ára og lék
aðalhlutverkið í kvikmyndinni
Stikkfrí sem kom í bíó árið 1997.
Ari segir marga kosti fylgja því að
vinna svo náið með fjölskyldunni.
„Í fyrsta lagi þekkja allir alla,
fólk hefur skilning hvert á öðru
sem hefur tekið fleiri ár að byggja
upp,“ segir hann og hlær. „Svo er
kvikmyndagerð á Íslandi líka svo
erfið að það er nauðsynlegt að geta
minnkað fyrirtæki verulega á milli
kvikmynda. Þegar við vorum að
gera Duggholufólkið leigðum við
á tímabili stóran hluta á Latabæ.
Þess á milli erum við svo komin
aftur niður í kjallarann heima og
kunnum ágætlega við okkur þar.”
onar manneskja leikarinn er og það sem er
a myndavél í kringum sig og halda að maður hafi
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
yndavélina í kvikmyndunum sem byggja á fjölskyldu Friðriks Þórs Friðrikssonar, Börnum
m og nú síðast Mömmu Gógó.