Fréttablaðið - 19.02.2010, Qupperneq 35

FÖSTUDAGUR 19. FEBRÚAR 2010 7
Núna þegar við höfum feng-
ið rækilega á baukinn orkar
margt sem við vorum að bard-
úsa við síðustu árin tvímælis.
Bygging tónlistarhúss var sjálf-
sögð í góðærinu, í kreppunni
vakna spurningar. Hvort húsið
sé of stórt, að menn hafi ekki
lagt það nægilega niður fyrir
sér hvað ætti að gerast þarna.
Og svo hitt hvort rétt hafi verið
að halda byggingu þess áfram.
Kannski er frjórra að snúa þess-
ari pælingu við. Húsið er komið til
að vera, við hættum ekki við það
héðan af. Tilhugsunin um drauga-
hús á þessum stað er ómöguleg. Og
sagan segir okkur að ekki sé sjálf-
gefið að það verði „of stórt“ mjög
lengi. Það verður fullnýtt fyrr en
við höldum.
Lykillinn að velgengni hússins er
fjölbreytni, að húsið verði „í alfara-
leið“. Fyrstu starfsárin gefa tón-
inn. Eftirvæntingin skapar tæki-
færi, allir vilja hafa komið í húsið.
Sinfóníuhljómsveitin verður í far-
arbroddi og fær loksins að hljóma
eins og hún á skilið. Hljómsveitin
hefur verið í mikilli sókn svo eftir
er tekið og nú er fyrir öllu að hún
njóti sín á nýjum stað. Þetta er ekki
tíminn til að skammta henni naumt,
þar á bæ eru menn tilbúnir í stór-
ræðin. Nú ræðst hún á stórvirk-
in um leið og hún flytur ný verk
okkar fremstu manna. Íslenska óp-
eran verður þarna líka og fólk þarf
ekki að fara í Sambíóin til þess að
hlusta á Kristin syngja Ochs barón.
Kannski eignumst við okkar eigin
óborganlegu útgáfu af söngleiknum
Enron um fjármálahrunið.
En það er jafn mikilvægt að
aðrar greinar tónlistarinnar finni
sig velkomnar. Og þá ekki síður að
innlendum listamönnum verði gert
hátt undir höfði. Það skiptir máli að
allt frá byrjun hljómi þarna öll góð
tónlist hverju nafni sem hún nefn-
ist. Að okkar besta fólki detti eng-
inn betri staður í hug þegar mikið
stendur til. Björk, Tómas R., Megas,
Stórsveit Reykjavíkur, Hjaltalín og
Singapore Sling ríða á vaðið. Ef við
sjálf gerum okkar besta verður
húsið um leið aðdráttarafl fyrir er-
lenda listamenn í fremstu röð.
Síðast en ekki síst, húsið er ekki
bara salirnir á tónleikakvöldum.
Það er mikilvægt að þarna sé opið
allan daginn. Það er auðvelt að sjá
forsalinn fyrir sér sem vettvang
daglegra kynninga fyrir skóla og
almenning. Þarna yrðu áhugaverð-
ar sýningar, fyrirlestrar og tónleik-
ar í anda Bernsteins þar sem galdr-
ar tónlistar yrðu krufnir og hlutirn-
ir settir í óvænt samhengi. Það er
úrslitaatriði fyrir framtíð hússins
að sem flestir eigi þangað erindi.
Aðeins þannig rætist draumurinn.
Fjölbreytni lykillinn að velgengni
● Ólafur Óskar Axelsson, arkitekt og tónskáld, hugleiðir framtíðarhlutverk tónlistarhússins Hörpu.
Ólafi finnst mikilvægt að innlendum tón-
listarmönnum sé gert hátt undir höfði.
Lykillinn að velgengni hússins er fjölbreytni, að húsið verði „í alfaraleið“ að mati
Ólafs Óskars Axelssonar, arkitekts og tónskálds. FRÉTABLAÐIÐ/ANTON
PISTILL
● SATT EÐA LOGIÐ Ungur námsmaður hafði
sparað sumarhýruna til að geta keypt sér saxófón.
Upphæðin var ekki sérlega há og því varð hljóðfæra-
salinn að draga fram ómerkilegasta hljóðfærið sem
til var. Svo ódýr var saxófónninn að honum fylgdi ekki
einu sinni taska. Ungi maðurinn fékk því hljóðfærið af-
hent í plastpoka, sem hann kom fyrir á bögglaberanum á
hjólinu sínu. Í þann mund sem hann lagði af stað vildi ekki
betur til en svo að pokinn með saxófóninum losnaði af
bögglaberanum og féll til jarðar. Og til að bæta gráu
ofan á svart dreif að í sama mund valtara sem ók yfir
saxófóninn.
Ungi maðurinn stóð hjá og horfði á sumarhýruna
fletjast út eins og pönnuköku. Í örvæntingu sinni fór
hann aftur með hinn útflatta saxófón til hljóðfærasalans og
spurði hvort gera mætti við hljóðfærið. Hljóðfærasalinn, sem
var ýmsu vanur hafði þó aldrei augum litið flatari saxófón. Hann
bauðst til að endurgreiða unga manninum hljóðfærið. Ungi
maðurinn þóttist himin höndum hafa tekið og þáði þetta góða
boð. Um leið og hann hvarf á braut hengdi hljóðfærasalinn hinn
flata saxófón til sýnis í búðarglugga sínum yfir skilti sem á stóð: „Það á að
blása, ekki sjúga.“
Í kreppunni telur Hljómgrunnur það vera hlutverk sitt að benda á
ódýrar leiðir til tónlistariðkunar. Enginn grunnur er byggður án þess
að til komi sög af einhverju tagi. Hljómgrunnur er engin undantekn-
ing. Sögurnar af því hvernig hann er að pluma sig ganga nú eins og
eldur í sinu. Við fengum Eggert Pálsson pákuleikara, söngvara og
áhugamann um óvenjuleg hljóðfæri til að sýna okkur frumtökin.
Ódýr leið til tónlistariðkunar
Sitjið í stól með
beinu baki og haldið
söginni í lóðréttri
stellingu. Látið
tennurnar snúa að
yður. Ef þér eruð
klaufi í meðferð
verkfæra klæðist þá
endilega viðeigandi
hlífðarfatnaði.
Skorðið sögina vand-
lega milli fóta yðar
og grípið með vinstri
hönd um efsta hluta
hljóðfærisins og beyg-
ið til vinstri um 20 cm
frá efsta hluta þess.
Rennið boganum rólega eftir
söginni og breytið tóninum með
því að stækka og minnka stærri
beygjuna á meðan þér gætið
þess að halda beygjunni á efri
hlutanum stöðugri.