Morgunn - 01.06.1926, Qupperneq 8

9
MORGUNN
öll sjáum viö þó, aö sú tegund kristindómsins, sem okkar eig-
in kirkja boðar hér á landi, verSur ekki auökend með því sér-
staklega aö kenna hana viö krafi. Islenzka kirkjan hefir
marga markverða eiginleilva— eiginleika, sem manni þylcir því
vænna um, sem maður hefir séð meira af crlendri kirkjulegri
starfsemi, — en meðal hennar góðu eiginleika verður það ekki
talið, aö hún veiti krafti, afli, yfir íslenzkt þjóiSlíf. Bnda hefi
eg engan mann heyrt lialda því fram. Ilún veitir mönnum oft
mikla huggun, Ju'nnir þeim að sætta sig viö lífið, vekur Jijá
þeim lotningu, og reynir að minsta kosti að milda skapferli
þeirra; en það væri me'ð öllu rangt að halda því fram, að það
væri íslenzka kirkjan, sem liefði forystuna eða beitti verulegu
afli til þcss að leysa þau vandamál, er þjóðin stendur and-
spænis og er að glíma við. Ilún lætur, að því er séð verður,
atvinnulíf þjóðarinnar sig engu skifta, sjálf hin daglegu við-
fangsefni, sem þ.jóðin stendur andspænis. Hún lætur sig elrki
miklu skifta þær andlegu hreyfingar, sem utan að berast t.il
landsins. Og á einlivern hátt atvikast það svo, að það liafa
verið undantekningarnar um kirkjunnar menn, sem til þess
hafa valist, aö fást við uð brjóta til mergjar þœr vandaspurn-
ingar um stöðu okkar í tilverunni, sem ólijákvæmilega verða
á vegi hvers einasta manns, er skilur, aö Jionum or ætlað að
nota lieilann til þess að hugsa með honum.
Eg veit, að það er sannfæring íslenzku kirkjunnar, að
verkefni hennar sé fyrst og fremst það að hjálpa mönnum
til þess aö leita að og öðlast þetta, sem á máli trúarhragðanna
hefir verið nefnt lijálpræði. En liitt er ein.s víst, að lfirkjan
sannar það ekki með starfi sínu, að henni sé verulega ljóst,
a<5 þessi liugsjón standi í neinu sérstaklega nánn sambancli við
daglegt líf manna, viðfangscfni og lmgsanir. Svo er að sjá
sém hún líti svo á. að hjálpræðið — hin æðstu gæði, er manns-
andinn leitar að —, sé að finna á einhverjúm brautum, sem
þessum viðfangsefnum og hugsunum séu tiltölulega fjarlægar.
Eg hefi valið rnér að umtalsefni, livert væri verkefni íslenzku
kirkjunnar á okkar tímum, sökum þess, að eg lít nokkuð iiðr-
um angmn á þetta mál, en mér virðist liún gera sjálf. En eg