Morgunn - 01.06.1926, Side 43

M0R6UNN
37
miðjum Þistilfirði kom upp leki á skipinu, og stoppaði vél-
in af sjó, en komiö rok, svo aö viö gátum ekki liaft uppi
stórsegliö, þar eö það var svo illa útbúið, að eltki var lnegt að
rifa það. Urðum við síðan að hleypa undan veðri á fokkunni
einni saman og jusum með stömpum. Einnig köstuðum við út
nokkrum síldartunnum til að létta á skipinu. Leit út fyrir
það um tíma, að við myndum eltki fljóta uppi fyrir Langa-
nes, og fórum við því að tala saman um þaö, að verið gæti a‘8
við týndumst. Með okkur voru tveir menn, sem báðir hétu
Jón. Annar þeirra sag'ði þá, aö það eina, sem sér þætti að
því að farast nú, væri það, að liann og móðir hans hefðu
ekki skilið rétt vel sátt, og leiddist sér að geta ekki komið
boðum til hennar. Þá segi eg við liann, að hann skuli vera
rólegur, því að verið geti, að liann geti fengið einhverjar
fréttir frá lienni, áður en úr skeri. Geng eg þá frá honum
og í hlé við stýrishúsiö, og þá kom yfir mig þessi venjulegi
kraftur eða straumur, sem kemur, er eg sé eittlivað, og mér
birtist sá maður (framliðinn), sem oftast talar við mig, og
segir mér aö segja Jóni, að móðir lians sé dáin, liafi dáið í
morgun algerlega sátt við hann og skrifað honum bréf áður.
Segi eg Jóni frá þessu, en bæði var það, að við voruiíi önnum
kafnir við ástand okkar og hann annarsliugar, svo að hann
sinti því lítið, en spyr mig, hvernig eg hafi frétt það, en eg
kvað mér hafa dottið það í hug. Eétt á eftir þetta liægðist
skipinu, svo að rainna tók að leka, og við gátum haldið við
■og koinumst í skjól við Langanes, inn á svonefnda Sk'ornvík,
og þar gátum við troðið í fyrir lekann og komumst heilu og
hiildnu til Seyðisfjarðar. En nokkrum dögum eftir að við
komum aftur til Akureyrar, hitti eg aftur þcnnan mann
(Jón), og segir hann mér þá, að rétt hafi eg „gizkað á“, því
að móðir sín hafi dáið þennan morgun og skilið eftir bréf til
sín. Lagði hvorugur okkar mikið upp úr þessu, og þó síður
liann, því aö hann var veraldarmaður mikill: en þó hygg eg,
að honum hafi þótt þetta kynlegt.