Morgunn - 01.06.1926, Qupperneq 68

62
MOBGUNN
kvöldstund. En auk þess voru þar tveir únitara-prestar,.
amerískir. Eg komst að því í samtali okkar, aö annar þeirra
var meö öllu sannfœröur um samband við annan lieim, því
að hann þóttist viss um a'ð hafa haft samband viS fram-
liSna konu sína í gegnum dóttur sína, öll árin meöan liún var
á aldrinum 9—13 ára. Ilinn presturinn hafði aldrei nærri
slíku komið.
En á fundinum, sem okkur var gefinn um kvöldiS, gerö-
ust slík fyrirbrigði, að eg hefi sjaldan séS þau eins skýr.
Sumt af því var í sterkri birtu. En meöal annars birtust
liendur, sem struku um höfuSin á okkur og kiptu í háriS á
okkur. Miðillinn talaði oft viS okkur, en jafnframt og um leið
var talað til okkar og viS okkur af röddum utan úr loftinu.
Eg ætla ekki aS lýsa þessum fundi. En eg varö samferða
prestunum heim um kvöldið. Sá, sem aldrei hafSi komiS ná-
lægt slíkum tilraúnum áSur, átti að prédika daginn eftir.
Hann sagðist kvíða fyrir því. Hann sagði, aS sér fyndist það
óendanlega fátœklegt, sem hann hefði ætlað aS bera fram fyrir
áheyrendur sína, í samanburSi viS það, sem hann liéldi, að
þetta táknaSi, sem hann hefði orSið var við um kvöldiS.
Ilann gat ekki talað um það, því að liann var ekki búinn
að samþýða þaS liugsanaferli sínmn á öörum sviSum. Og
mér heyrðist á honum, að hann yrði að byggja. upp alveg
sína lífsskoSun að nýju, þar sem þetta yrSi þungamiöjan.
Eg iield ekki, að fjarri sé til getið, að hugsandi mönn-
um veraldarinnar eigi eftir að fara eitthvað líkt. Þeir, sem
ekki liafa trúað á annaS líf, eiga eftir að kollsteypa sinni
lífsskoðun. Þeir, sem hafa trúaö á þaS, eiga eftir að miða
alt við það líf. JarSlífið verður eklci annað en brot af miklu
stærra rannsóknarefni. Lífsbaráttan fær alt annaö viðhorf.
Þcgar vér höfum komiö tveimur stórkostlegustu uppgötvun-
um nútímans — uppgötvuninni um framþróun tegundanna
og hinni nýju vitneskju um framþróun einstaklingsins —
saman í eina órjúfanlega vísindalega heild, þá er mesta þekk-
ingarraunin leyst, sem enn liefir verið fengist viö á jörðinni.