Morgunn - 01.06.1926, Qupperneq 74

68
MOEGUNN
II.
Kvöld eitt í miöri viku fór eg ásamt íslenzku stúlkun-
um og Dr. Burgess á samkomu í spíritistakirkjunni. Þá sá
eg í fyrsta sinni Mr. John Slater, hinn mikla sannanamiðil
(testmedium). Alt >að, er eg sá og heyrði þetta kvöld, gagn-
tók huga minn mjög; var líkast því, aö eg hefði ekki íneö
öllu venjuleg tök á sjálfri mér, er eg fór þaðan. J Jiálf-
geröri leiðslu geklc eg Jieim og beint lil lierbergis míns á
þriðju hæð og háttaði. Bn ekki tókst mér með nokkuru móti
að sofna.
Eftir nokkura stund lieyri eg mannamál. Ileyri eg þá,
greinilega mjög, háreystan og æstan málróm Slaters neðan frá
fyrstu liæð, úr herbergjum læknisins. En langt var þó á milli
þeirra og míns herbergis; liúsið er geysistórt. — Mér sárnar
strax, að mér skykli ekki hafa verið sagt, að Slater væri
væntanlegur lieim í liúsið þetta lcvöld og mér þannig gefið
taekifæri að vera viðstödd og fylgjast með því, er segðist og
gerðist. — Bregð eg mér á náttserknum út í göngin að stiga-
opinu og lilusta. Svarta myrkur virtist um alt húsið; þung
svefnsog alt í kring. En samtal þeirra Slaters berst greini-
lega upp til mín, og þó einkum málrómur Slaters. Halla
eg méi' svo aftur til svefns, en í livert sinn, er eg ætla að
festa blundinn, vex háreystin, og leið svo nóttin, að eg mátti
ekki sofa.
Næsta morgun lcemur L., ein íslenzlca stúlkan, inn til
mín, eins og liún stundum gerði, áður en hún fór út í borg-
ina til vinnu sinnar. Ilún vissi, að eg liafði orðið fyrir sterlc-
um áhrifum kvöldið áður, og lcom að grenslast eftir líðan
minni. „ITvernig svafstu nú í nótt?“ spurði L. „Svaf eg! —
Eg svaf eklti einn einasta dúr. Mér liei'ir verið ógerningur
að sofa fyrir Jiáreystinni í þeim Slater og Dr. Burgess. Þeir
liafa verið að tala hér niðri í alla nótt og haldið mér valc-
andi!‘1 L. hristir liöfuðið og fullyrðir, að Slater hafi strax
eftir samlcomuna fariö beint til gistihússins; Dr. Burgess
og allir í húsi hans hafi gengið til livílu um kvöldið, eins og
venjulega. Þetta þóttu mér næsta kynlegar fréttir.