Morgunn - 01.12.1952, Qupperneq 14

92
MORGUNN
sínum, en varalykill, sem lásnum fylgdi, var geymdur i
læstri hirzlu hjá mótbýliskonu Aðalsteins. En fljótlega
hvarf lykillinn undan kodda Aðalsteins, og gat enginn gert
sér grein fyrir með hverjum hætti það hafði orðið.
Átti nú að grípa til varalykilsins, en hann var þá einnig
horfinn úr læstri hirzlu, og þótti það jafn óskiljanlegt.
1 sambandi við lyklahvörfin vil ég geta þess, að um
svipað leyti og lyklarnir hurfu, hvarf einnig lítil brjóst-
næla, sem Ragnheiður átti.
Skömmu síðar dreymir Ragnheiði að til hennar kemur
kona, sem hana dreymdi oft, og segir við Ragnheiði að
nælan skuli finnast, en lyklarnir ekki.
Nælan fannst stuttu síðar, en lyklarnir aldrei.
Draumkonunni, sem Ragnheiði dreymdi oft, lýsti hún
þannig, að hún væri tæplega í meðallagi há, grannvaxin
og fremur lagleg, klædd grænum kjól, með bláa svuntu,
og glóbjart hár í tveim fléttum niður að mitti. Það þótti
Ragnheiði einkennilegt, að draumkona þessi, sem kvaðst
heita Aðalljós, sneri sér aldrei beint að henni, er hún ræddi
við hana í draumum, heldur annarri hvorri hlið, og leit
ávallt fram hjá henni.
Ekki gat hjá því farið, að hin undarlegu hvörf og til-
færsla hluta settu nokkum beyg að heimilisfólkinu, sem
fann að hér voru að verki öfl, sem voru hvorki sýnileg eða
heyranleg. öfl, sem að vísu virtust ekki beint fjandsamleg
eða hættuleg, en ollu þó margháttuðum óþægindum og
tjóni.
Varð það því að ráði, að Aðalsteinn Jónasson, en á
heimili hans gerðist flest hinna óskiljanlegu hluta, leitaði
til hreppstjóra sveitarinnar, Hjartar Þorkelsosnar að Ytra-
Álandi. Hjörtur var hinn merkasti maður, laus við hjátrú
og hleypidóma.
Varð það að samkomulagi, að Hjörtur fór með Aðal-
steini að Hvammi, og dvaldi þar nokkra daga til að kynna
sér ástandið.
Ritaði hann skýrslu um atburðina, jafnóðum og þeir