Morgunn - 01.12.1952, Qupperneq 16

94
MORGUNN
upp á skeiðarsköftin og beygja þau niður í blaðið. Var
þetta svo haglega gert, að allir, sem sáu, undruðust mjög.
Þá kom það fyrir um svipað leyti, að skyrámu var velt
um í búri Jóhanns og flóði innihald hennar út um gólfið
til leiðinda og tjóns.
Svo var það morgun einn skömmu eftir að þetta gerðist,
að Aðalsteinn, sem ávallt fór fyrstur á fætur á sínu heimili,
gekk fram göngin, sem lágu milli baðstofu og framhússins.
Sá hann þá að tunna, sem safnað var í ösku og öðru rusli,
var komin upp á mjóan, sívalan bita, sem lá þvert yfir
göngin. Virtist óskiljanlegt, hvernig tunnan, sem var all-
þung, gat haldið jafnvægi á mjóum, sívölum bita.
Þegar Aðalsteinn ætlaði að teygja sig eftir tunnunni,
valt hún niður og varð það áður en hann snerti við henni.
Eftir að hafa reist við tunnuna og gengið frá henni á
sínum stað, hélt Aðalsteinn áfram gegn um eldhúsið og
inn í búrið, en þar geymdi hann jafnan tóbak sitt, eins
og síðar verður að vikið.
En um leið og hann opnaði búrdyrnar, steyptist á móti
honum áma, sem var hálffull af sláturblöndu, svo að inni-
hald hennar féll allt að fótum Aðalsteins.
Mun þá ekki örgrannt um, að honum hafi runnið í skap,
enda mun það hafa verið þann dag, að hann leitaði til
hreppstjórans.
Ég gat þess áðan, að Aðalsteinn hefði geymt tóbak sitt
í búrinu, en hann notaði ,,skraa“tóbak, sem í þann tíð
fluttist í pundsbitum, er vafðir voru í þykkan, brúnleitan
pappír, með krossbandi yfir.
Einn morgun ætlaði Aðalsteinn að gefa mótbýlismanni
sínum, sem staddur var hjá honum, tölu, eða upp í sig,
eins og það var kallað. En þar eð lítið var í tóbaksdósun-
um, gengu þeir inn í búrið og tók Aðalsteinn óátekinn
pundsbita af „skraa“ niður úr hillu og leysir utan af hon-
um krossbandið.
En þegar hann rakti upp bréfið, brá þeim í brún, því