Morgunn - 01.12.1952, Qupperneq 25

MORGUNN
103
að lita kringum sig í eldhúsinu, hófst fatan á loft og hvolfdi
innihaldi sínu yfir gestinn, sem ekki taldi sig þurfa að
sannfærast betur, og hélt þegar heimleiðis allhvatlega.
Hvað var hér að gerast? munu margir spyrja. Fjöldi af
málsmetandi og merku fólki horfir á hluti, sem færast úr
stað, svífa í lausu lofti eða eru brotnir og eyðilagðir bak
við lás og loku.
Almennust skýring hefur verið sú, að setja atburðina í
samband við miðilshæfileika Ragnheiðar Vigfúsdóttur, þótt
þeir út af fyrir sig væru aldrei reyndir.
En víst er það, að atburðir þessir, sem ollu talsverðum
skaða og miklum óþægindum, féllu henni mjög þungt.
Enda var hún góð stúlka, sem ól hlýjar tilfinningar til
fósturforeldra sinna, og hefði af sjálfsdáðum aldrei unnið
hvorki þeim eða öðrum tjón.
Sumir hafa viljað setja atburðina í samband við svefn-
göngur Ragnheiðar, en það fær varla staðizt vegna þess,
að atburðirnir gerast engu síður að dagtíma, þegar hún
er vakandi og jafnan við störf sín.
Aftur á móti verður ekki fram hjá því gengið, að at-
burðirnir gerðust yfirleitt í nálægð hennar. Og þegar hún
fór að fara upp í efri bæinn, til að hvíla sig frá þessum
ósköpum, eins og hún orðaði það, datt allt í dúnalogn á
meðan.
Fór hún því að lengja dvöl sína bæði í efri bænum, og
eins að fara yfir að Hallgilsstöðum, sem er örskammt frá
Hvammi, og bar aldrei á neinu í fjarveru hennar.
Eitt sinn er Ragnheiður dvaldi að Hallgilsstöðum, það
var rétt áður en hún fór alfarin frá Hvammi, kom margt
gesta að Hvammi, en þar var þá dauður bær, sem kallað
var, svo að sent var eftir Ragnheiði. Byrjuðu þá strax
hinar venjulegu hreyfingar, jafnvel áður en hún var kom-
lr> alla leið heim að Hvammi.
Allir söknuðu Ragnheiðar, þegar hún fór frá Hvammi
úteð svo óvenjulegum hætti. Hún var góð stúlka, sem
ávann sér ást og virðing allra, sem kynntust henni.