Morgunn - 01.12.1952, Síða 31

MORGUNN
109
siff, sá ég þig, þar sem þú varst undir fíkjutrénu.“ —
Eins og elding fer undrunin um sálu Natanaels: Hver
er þessi maður, sem þekkir svo leyndustu hugsanir hjarta
míns, að efasemdir mínar og sálarstríð, sem ég reyni að
leyna fyrir öllum, les hann eins og opna bók? Hver er
þessi maður, að þótt hann hafi aldrei heyrt nafn mitt
nefnt, sér hann mig í fjarlægð, þar sem ég leynist? Slíka
sjón hefur ekkert dauðlegt auga. Hér er það að verki, sem
meira er en mannlegt.
Nú finnur Natanael, að hann stendur andspænis því,
sem hjarta hans hefur lengi hungrað eftir, og hann hrópar:
„Rabbí, þú ert Guðs-sonurinn, þú ert ísraels konungur."
Nú hefur Natanael fundið þann frið, sem hann þráði,
og nýja vígslu hlýtur sál hans fáum árum síðar, þegar
lausnari hans birtist honum upprisinn við Tíberíasvatnið.
# * #
Natanael er öfundsverður maður, en átt þú þá ekki
þeirrar hamingju völ, sem hann hlaut?
Situr þú ekki stundum undir fíkjutrénu? Þá er sál þín
þreytt. Þá finnst þér
,,----sem allt þitt æðra líf
vera ofið af draumamyndum,
þú velkist í sorg og syndum“,------
þá setjast efasemdimar að hjarta þínu, þér finnst sem
getir þú ekki og megir ekki trúa því, sem þú þráir heitast
að trúa, eins og allar þær fegurstu sýnir, sem þú hefur
séð, séu blekking, enginn Guð, engin sál, himininn tómur,
snauður og kaldur. Þá verður þér dvölin undir fíkjutrénu
Þung.
En í sorg þinni átt þú þeirrar hamingju völ, sem gerði
Natanael að gæfumanni: himnesk augu sjá einnig þig,
faðir þinn hefur ekki gleymt þér, augu hans sjá alla, sem
undir fíkjutrénu sitja, í skuggunum af greinum sorgar-
trésins. Hann veit, hve vegferðin verður oft ótrúlega erfið
°g sár barninu, sem er að berjast í fjötrum ófullkomleik-