Morgunn - 01.12.1952, Síða 33

MORGUNN
111
allt, — hann, sem forðum sá Natanael, sem í fjarlægð sat
undir fíkjutrénu, barðist þar baráttu sinni.
Síðari frásögnin, sem vér eigum, um samfundi Natanaels
°g Krists er sú, að upprisinn birtist Kristur honum við
Tíberíasvatnið. Hvílíkur fögnuður hefur ekki farið um
Natanael, þegar hann sá lausnara sinn þar!
Einnig vér eigum að fá að sjá hann. Ekki svo, sem kennt
hefur verið, að vér förum til hans, þegar vér hverfum af
jörðunni, förum til hans í bókstaflegum skilningi. Sem
Persóna dvelur hann fráleitt í þeim heimum, sem enn
verða um langan aldur heimkynni vort eftir að vér hverf-
um af jörðunni. En markmið tilveru vorrar er hann, —
takmarkið, sem faðirinn himneski hefur frá öndverðú sett
hverri sál, er að bera þá dýrðarmynd, sem hann bar. Brot
þeirrar dýrðar sáu dauðleg augu Natanaels við Tíberías-
vatnið. Fylling þeirrar dýrðar á að fæðast í oss.
Þess vegna vaka himnesk augu yfir hverjum þeim, sem
undir fíkjutré sorganna, baráttunnar, efasemdanna, synd-
anna situr, — og þau vaka í Jesú nafni.
„Reynsla þessa vitranamanns
isetur oss renna grun í, að mannssálin og manneðlið sé
Undursamlegra en vér gerum oss tíðast grein fyrir. Hún
aetti að geta hjálpað oss til að opna augun fyrir því, hve
heimskir vér erum, þegar vér trúum þvi, að vér séum ekk-
ert annað en þessi jarðneski líkami, og — tökum að hegða
°ss eftir því.“
Próf. Haráldur Níelsson: Lífió og ódauöleikinn. — Bókin
fæst I skrifstofu S.R.F.l. og er send gegn eftirkröfu hvert
á land sem er.