Morgunn - 01.12.1952, Qupperneq 37

MORGUNN
115
þessara sálrænu skynhæfileika hefur nú verið sannaður
með vísindalegum prófum. Þetta er vitanlega spor í rétta
átt og skylt að viðurkenna mikilvægi þess.
Þá er og sennilegt, að hliðstæðum vísindalegum rann-
sóknaaðferðum megi og beita við önnur þau fyrirbrigði,
er unnt reynist að fá endurtekin nægilega oft, til þess að
niðurstöðurnar verði birtar og staðfestar með áðurgreind-
Um hætti. Prófessor Rhine hefur nú slíkt starf með hönd-
um ásamt fleirum. Eins og kunnugt er, notar hann ten-
ingavarp til rannsóknar á því, hvort viljaeinbeiting manns-
ins, máttur hugananna eða andleg starfsorka vitundarlífs-
ins fái valdið beinum áhrifum á orkusamband það, sem
áður hefur verið nefnt þétt eða fast efni.
Þetta er nú gott og blessað, svo langt sem það nær. En
er það nú hugsanlegt eða sennilegt, að þessum og þvílíkum
rannsóknaaðferðum verði beitt í framtíðinni með hagnýt-
um árangri við allar tegundir hinna sálrænu fyrirbrigða,
einkum þau þeirra, er mestu varða manneðlið? Er hugsan-
legt að þeim fyrirbrigðum verði nokkuru sinni haslaður
völlur innan veggja rannsóknaherbergjanna? Væri það
rétt eða hugsanlegt að ala vonir með sér um slíkt, væri
það yfir höfuð skynsamlegt?
Ég hygg, að vér séum nú staddir á vegamótum í sálar-
rannsóknastarfinu, eða að minnsta kosti að nálgast þau
og vér hljótum að verða að horfast í augu við vandamál
þau, sem framundan eru og takmarkanir þær, sem við
oss blasa. Á meðan áherzlan er á það lögð, að safna
gögnum um sálræn fyrirbrigði, meta og vega efnisatriði
þeirra, er vandinn ekki mikill. Meginatriðið er þá ná-
kvæmni og samvizkusemi. En þegar nauðsyn krefst að
farið sé að vinna úr vottfestum og sannanatryggðum heim-
ildum varðandi sálræn fyrirbrigði breytilegra tegunda,
fer málið að vandast. En einmitt nú verðum vér að horfast
í augu við þessa staðreynd, gefa gaum að þvi, hvar vér
erum staddir á veginum.
Þegar vér beinum athygli vorri frá þessum vettvangi