Morgunn - 01.12.1952, Síða 46

124
MORGUNN
að fundargesti, kom „Ragna“ og tók að lýsa og segja frá
ýmsu fólki, er hinumegin væri.*) Að lítilli stundu liðinni
beindi hún orðum sínum til mín og sagði, að hjá mér stæði
maður, nýlega kominn til þeirra, meðalmaður á vöxt,
nokkuð fullorðinn. Hann hefði gegnt þýðingarmiklum störf-
um okkar megin, væri kraftmikill og duglegur, glaðvær
mjög, en þó stundum alvörugefinn og innst inni mjög alvar-
lega hugsandi. Þessa lýsingu gaf Ragna án þess að vera
nokkurs spurð. Hún kvað okkur oft hafa ræðst við um
þýðingarmikið mál. „Hann heitir Þorkell Teitsson," sagði
hún allt í einu. „Þið töluðuð einmitt um þetta, — og nú
er hann búinn að reyna það.“
Mér fannst þessi stutta lýsing koma vel heim við þann,
sem nefndur var, Þorkel heitinn Teitsson, póst- og sím-
stjóra í Borgarnesi, sem var landskunnur maður og þá
látinn fyrir skömmu. Það, sem hún sagði um samtöl okkar,
var hárrétt.
Nú segir Ragna, að til mín sé kominn annar maður, hár
vexti, en ekki að sama skapi þrekinn. Hann sé glaður og
dugnaðarlegur og hafi farið yfir um fyrir 19 eða 20 árum.
Ingimar grípur þá fram í og spyr, hvort heldur sé. „Eru
það 20 ár?“ spyr hann svo. „Nei,“ svarar Ragna strax,
„nítján ár. Hann fór í ágúst 1931.“ Síðan heldur hún
áfram:
„Hann hafði mjög mikinn áhuga fyrir músik, spilaði
mjög vel á orgel, stjómaði söng og samdi meira að segja
lög sjálfur.“
Þegar Ragna nefndi burtfarartímann, ágúst 1931, þóttist
ég vita, að hér væri kominn Pétur bróðir minn, er lézt
einmitt þá. Varð ég þá samstundis á valdi einhverra sterkra
áhrifa. Hendur mínar, er ég hafði stutt á hné mér, voru
dregnar til baka, upp með síðunum og síðan réttar fram.
*) „Vinur" og „Ragna“ eru persónuleikar, sem tala aí vörum
miðilsins meðan hann er í dásvefni.