Morgunn - 01.12.1952, Síða 78

156
MORGUNN
sakir stóðu þannig, hygg ég að unnt hefði verið, ef heppi-
leg skilyrði hefðu verið fyrir hendi, að kalla anda hans
aftur til hins jarðneska starfstækis síns, hefði einhver
verið ákveðinn í að gera svo, eða hann sjálfur viljað. Var
eitthvað svipað ástatt og þegar Lazarus var kallaður aftur
og vakinn af blundi umskiptanna?
En að lokum varð aðskilnaðurinn fullkominn. Svipur
hans, sem hafði mótazt að nokkru af hinum langvinnu
átökum, varð nú allur annar. Yndisleg rósemi og friðar-
kennd færðist yfir lífvana andlit hans, svo að unun var
á að horfa, dásamlegt.
(Presturinn, sálarrannsóknamaðurinn og miðillinn W.
Stainton Moses, sem varð einn af höfuð frumherjum spírit-
ismans, segir þannig frá andláti föður síns. Það var áreið-
anlega öllum, sem þekktu Stainton Moses, ofraun að trúa
því, að hann segi hér ekki frá eftir beztu vitund, og af
þeirri sannleiksást, sem hann var kunnur fyrir, þótt sann-
leikshollustan kostaði hann ekki litlar ofsóknir um langt
skeið. — E. Loftsson.)
Hvernig er að deyja?
★
1 janúar 1946 varð ég fyrir einkennilegri reynslu.
Ég var háttuð að kveldi vel frísk og var að lesa, eins
og ég er vön áður en ég sofna, og leið mér að öllu leyti
vel. Ég var að lesa skemmtibók og ekki í neinum and-
legum hugleiðingum.
Ég slekk ljósið, en veit ekki til að ég hafi sofnað. Myrk-
ur var í herberginu, en eins og um bjartan dag sé ég koma
til mín hvítklædda veru og þykist ég óðara vita, að hún
sé ekki jarðnesk vera. Hvítklædda konan segir þá óðara