Morgunn - 01.12.1952, Blaðsíða 80

SjáÖu!
★
Sögumaður er dr. W. T. O’HARA, sem var læknir á
farþegaskipi White Star línunnar. Segir læknirinn hér frá
atviki einu, er gerðist um borð í skipi hans, en það var á
leið til Yokohama í Japan. Einn af farþegum þeim, sem
með skipinu voru, var 10 ára gömul stúlka, en skipstjórinn
hafði sérstaklega verið beðinn fyrir hana. Hún hafði misst
foreldra sína, en skyldfólk hennar í Japan hafði boðið
henni til sín og var nú litla stúlkan á leið þangað. Litla tíu
ára stúlkan var einkar vel gefin, geðþekk í viðmóti og
ástúðleg, svo að hún vann brátt hylli allrar skipshafnar-
innar, einkum var hún í uppáhaldi hjá yfirmönnunum og
ekki síður lækninum, er segir söguna. Þegar skipið var
statt á Kínahafi, veiktist hún af hitabeltissjúkdómi, og
þrátt fyrir allar tilraunir læknisins til að hjálpa henni, varð
líðan hennar stöðugt lakari, og brátt varð ljóst, að barátta
hennar við sjúkdóminn myndi aðeins enda á einn veg.
Þegar hér var komið málum, segir læknirinn, að einu
sinni er hann sat við hvílu litlu stúlkunnar, hafi hann orðið
þess greinilega var með einhverjum hætti, að þau væru
ekki ein í klefanum, en að vísu sá hann ekki neitt. ,,Það
var eitthvað þarna inni.“ Lífæðin sló enn þá, en hægt og
seint. Læknirinn horfði um stund á andlit litlu stúlkunnar,
en samtímis var stöðugt að verða bjartara í herberginu,
þó að ljósbreytingin yrði naumast merkjanleg meðan var
að birta. En alltaf jókst ljósið og engu var líkara en bjart-
ur dagur væri runninn, en þó var ekki komið nálægt
morgni. Nú var eins og þetta ljós drægist saman með ein-
hverjum leyndardómsfullum hætti, og læknirinn veitti nú