19. júní


19. júní - 19.06.1957, Síða 37

19. júní - 19.06.1957, Síða 37
LlNEY JÖHANNESDÖTTIR: Hið tvíþætta hlutverk konunnar I. t hvert sinn, er ég legg frá mér blað eða bók, þar sem konur eru hæddar eða lítils virtar, kenni ég sársauka, og því meiri, ef hvort tveggja virðist vera réttmætt. Bót er að, ef um fyrri alda bókmenntir er að ræða. Auðveldara er að sannfærast um, að nútíma- konan, frjálsa og óháða, hafi með aukinni mennt- un og sjálfsgagnrýni kollvarpað grundvellinum fyrir biturri hæðni, er hofróður og heimasætur fyrri tíðar urðu að sætta sig við. akrinum og hálfnakinn erfiðismaður, sem aldrei eigi málungi matar, séu vissulega nær því að vera hin sanna — hin raunverulega ásýnd Indlands. Víst er um það, að hungurvofan og fátæktin hafa löngum varpað dimmum skugga á líf ind- verskrar alþýðu. En nú bjarmar af degi, og stór- stígar framkvæmdir þessi fyrstu níu ár hins sjálf- stæða sambandslýðveldis hafa fært fólkinu heim sanninn um það, að ok örbirgðarinnar sé því ekki áskapað. Eitt kvöld fórum við hjónin í útileikhús í Delhi. Umhverfis áhorfendasvæðið var slegið sterklitum tjöldum og limrík tré uxu milli bekkjaraðanna, svo að lauf þeirra nam saman yfir höfði manns. Áður en skemmtunin hófst, sat ég og horfði á stjörnurn- ar tindra gegn um laufið og hlustaði á léttan og ljúfan klið, sem barst að eyrum. Loksins var tjald- ið dregið frá og hópur dansfólks kom inn á sviðið. Þeim fylgdi hinn þýði kliður, er var úr silfurbjöll- um, sem það bar á öklaspöngum. Ég vona, að sá fagri og draumkenndi blær, sem hvíldi yfir þeirri kvöldstund, verði mér lengur í minni en kveinandi betlarinn, er ég renni huga til þess eftirminnilega tíma, sem ég fékk að dvelja á Indlandi. Vissulega eru tímarnir breyttir. Samt sem áður eru enn þann dag í dag milljónir kvenna á jörð- inni kúgaðar og lítilsvirtar, og ýmiss konar mein- semdum, er hrjáð hafa mannkynið öld eftir öld, er viðhaldið í menningarþjóðfélögum, og verða án efa seint upprættar að fullu. Hinn gamli tími hefur jafnan átt talsmenn, er starað hafa í fyrirlitningu á framþróunina, liróp- að ásakandi að hinum nýja tíma, að hann kippi undan traustum hornstoðum og skeyti ekki um, þótt allt hrynji. Einstöku sinnum væri ef til vill full þörf að hlusta augnablik á rödd hans. En þró- unin þolir enga bið. Það, sem á að hrynja, hryn- ur, og nýjum stoðum er skotið undir, ef þær gömlu hverfa eða falla fúnar um sjálfar sig. Konan i dag tilheyrir hinum nýja tima. Hvar sem augum er rennt yfir heimsbyggðina, má eygja, að hún er í sókn til frelsis og jafnréttis. Árin munu líða, áður en konur allra landa hrista af sér hlekki ófrelsis og vanþekkingar, en eldurinn hefur verið kveiktur í hjörtum þeirra, og hann verður ekki slökktur. Þar sem konan á að heita frjáls og jafnrétthá karlmönnum, rekst hún á þann vegg, er seint gengur að brjóta skörð í — vegg hins vanabundna skilningsleysis beggja kynja. Erfiðlega gengur að ná því takmarki, að liún sem sjálfstæður, óháður aðili taki sinn þátt í atvinnu- og þjóðfélagslífi við hlið karlmannsins. Miklir andans menn hafa hvað eftir annað brýnt raust sína fyrir frelsi konunn- ar. Þeir hafa gert veruleikann svo ljósan, að sann- leikurinn varð ekki dulinn, andsvör öll hefðu því átt að detta máttlaus niður. Hinn gamli tími mald- ar alltaf i móinn, er byltingar- og breytingatímar ganga yfir þjóðfélögin. Háværum andmælum mátti búast við, er það skeði, að konur tóku að vinna utan heimila sinna í stórum stíl og heimilishættir allir að breytast. Fyrir iðnbvltinguna var algengt, 19. JtJNl 35

x

19. júní

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: 19. júní
https://timarit.is/publication/671

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.