19. júní - 19.06.1963, Blaðsíða 28
fundi ICAO, alþjóðaflugmálastofnunarinnar, eftir
stríðslok, en hann fjallaði um skipulag flugveður-
þjónustunnar fyrir N-Atlanshafssvæðið, lýstu Is-
lendingar og Danir vegna Grænlands því yfir að
þeir gætu ekki fjárhagslega staðið undir því að
fylgja þeim reglum, sem væri verið að setja um
flugþjónustu, þar á meðal veðurþjónustu fyrir
flugvélar. Að lokum samdist svo um árið 1948 að
íslendingar fengju greitt fyrir flugþjónustu sína
á norðanverðu Atlanzhafi, og er reikningurinn,
sem Veðurstofa Islands nú sendir, orðinn allrífleg-
ur, ca. 9 millj. kr. á ári og fæst greiddur í erl. gjald-
eyri. Að baki þessum árangri og skipulagi á þjón-
ust þeirra, sem veðurstofan þurfti nú að leysa
af hendi, liggur mikil vinna og ófáar ferðir fór
Teresía Guðmundsson til útlanda á fundi í því
sambandi. Var ekki laust við, að hún fengi litla
þökk fyrir frá skilningslitlum yfirvöldum — þar
til féð fór að koma inn. Við allt þetta jukust að
sjálfsögðu mjög störf Veðurstofu Islands, ekki
sízt eftir að hún tók við veðurþjónustunni á Kefla-
víkurflugvelli árið 1952. Þarf íslenzka veðurstof-
an að gera veðurkort fyrir hverja millilandaflug-
vél sem héðan fer og allan sólarhringinn eru
sendar út í heim lendingarspár fyrir Reykjavíkur-
flugvöll, Keflavíkurflugvöll, Sauðárkrók, Akur-
eyri og Egilsstaði, auk þess sem veðurathugunar-
stöðvum hefur orðið að fjölga vegna innanlands-
flugs. Og jafnframt því, sem flugveðurþjónusta
hlaut þannig að aukast, naut almenn veðurþjón-
usta góðs af og mörg af hennar vandamálum
leystust samhliða. Aukið starfssvið hefur á þess-
um árum fjölgað starfsliði veðurstofunnar upp í
50—60. Þó hefur starfsfólki aðeins fækkað aftur
vegna aukins vélakosts. Eg hefi gerst svo fjölorð
um stækkun á verksviði Veðurstofu íslands á
þessum árum, til að gefa hugmynd um það
mikla starf, sem hvílt hefur á herðum Teresíu
Guðmundsson.
Teresía hefur vissulega ekki legið á liði sínu
að reyna að þoka málum Veðurstofunnar áleiðis,
svo við yrðum ekki á eftir á þessu sviði, þrátt
fyrir stöðugan fjárskort lítill'ar þjóðar. Þegar
ekki hefur fengizt fé í þarfir stofnunarinnar, hef-
ur hún reynt að útvega það erlendis frá. Þannig
átti hún frumkvæði að því, að útvegað var tækni-
aðstoð frá Sameinuðu þjóðunum til að koma upp
nauðsynlegri rannsóknarstofu og smíðastofu í Veð-
urstofunni, en ekkert slíkt var áður fyrir hendi.
Eru þar nú margvísleg áhöld, sem illt var að
komast af án. Einnig tókst að fá tækniaðstoð
handa veðurfarsdeildinni, til þess að unnt væri að
gera úrvinnslu gagna nákvæmari og betri. Og
alveg fram á síðasta starfsdag er Teresía að vinna
af kappi að því nauðsynjamáli að fá lóð undir hús
Veðurstofunnar, láta athuga möguleika á að koma
upp slíku húsi og leita eftir fé til þess.
En hvers vegna er hún þá að hætta störfum,
svona full af lífsþrótti? Um það segir hún sjálf:
— Þegar maður finnur að farið er að draga úr
kröftunum, er betra að hætta en verða fram-
kvæmdalítill forstjóri og verða þannig dragbítur
á starfið áður en næsti ungur og dugandi stjórn-
andi tekur við. Maður verður að hafa starfs-
krafta óskerta og halda vel á spöðunum í slíku
starfi.
Og ef hún er svo spurð, hvað hún ætli nú að
gera, eins og ekki sé nægilegt viðfangsefni fyrir
konu á efri árum að halda heimili fyrir sig og
son sinn, eins og Teresía gerir, þá svarar hún:
— Eg er búin að hóta háskólarektor að setjast á
skólabekk og hefja nám í íslenzku í Háskólan-
um. Mér hefur alltaf þótt leiðinlegt að kunna ekki
íslenzkuna til hlítar. Eitthvað verður maður líka
að hafa fyrir stafni til að kal'ka ekki. Svo hugsa
ég gott til að geta nú heimsótt einkadóttur mína,
tengdason og tvö barnabörn í Los Angeles.
Ann íslenzkum öræfum
Frú Teresía flutti ung úr hlýlegu skógarlandi,
en hún ann auðnum íslenzkrar náttúru og hefur
ferðast mikið um óbyggðir íslands eða unað á
skíðum í fjallabrekkum. Hún hefur gengið yfir
Odáðahraun úr Herðubreiðarlindum í Svartár-
kot með farangurinn á bakinu, farið ríðandi úr
Hornafirði að Kirkjubæjarklaustri, gengið Horn-
strandirnar frá Hólmavík að Hesteyri og dvalið
á fjölmörgum stöðum í öræfunum. Ef hún er
spurð, hvar henni þyki fegurst, kemur á hana hik.
Staðirnir eru svo margir, en hún nefnir áreiðanlega
Æðey, sem í minningu hennar er sem himnaríki
á jörðu. Þangað kom hún eitt sinn á gönguferð
um Snæfjallaströndina, og minnist enn hlýlegrar
móttöku systkinanna þriggja, sem þar bjuggu,
og fegurðar staðarins.
Teresía hefur helgað íslandi starfskrafta sína,
en líka kunnað að meta og njóta þess, sem það hef-
ur upp á að bjóða.
E. Pá.
26
19. JÚNÍ