19. júní - 19.06.1963, Blaðsíða 45

Ragnheiður E. Möller svarar:
1. Ég kenndi stundum unglingum dönsku. Á heim-
ili mínu var í fjölda ára, gömul kona, Margrét
Hjálmsdóttir, sem sinnti heimilisverkum, greind
og barngóð. Þannig varð það, að ég fór að starfa
að félagsmálum meira, en ég annars hefði líklega
gert, því áhuginn var nógur. í níu ár, sem Kven-
réttindafélagið hafði kvennatíma Utvarpsins á
höndum, starfaði ég ásamt Sigríði J. Magnússon
og útvarpsnefndinni, að kvenna-tímanum, öflun
efnis og skipulagningu. Störf mín í Menningar
og minningarsjóði kvenna urðu til þess, að ég
kynntist konum við nám í ýmsum greinum, ung-
um og gömlum. Kynni mín af hinni merkilegu
bók Margrétar Bonnevie um úrlausnir í ýmsum
vandasömum þjóðfélagsmálum, urðu til þess að
opna augu mín enn frekar fyrir nauðsyn þess,
að fulltrúar í félagsmálastarfseminni ykju mennt-
un sína og skilning sinn eins og kostur væri á,
því annars yrði ógerlegt að koma málum fram á
sómasamlegan hátt. En félagsmálastörf eru sem
kunnugt er ótrúlega tímafrek. Þegar svo kunn-
ingjakona mín settist í Kennaraskólann með sama
próf að baki sér og ég, lagði ég, án þess að hugsa
frekar út í aðrar ástæður mínar, út á sömu
braut. Þetta hefur sannast að segja verið nokkur
þrekraun, þótt ég sjái ekki eftir því að hafa spreytt
mig. Stundum í vetur fannst mér, að ég væri líkt
og útgengin klukka, sem væri alveg komin að því
að stanza.
Ferðin, sem ég tókst á hendur með fjögurra
vetra skólagöngu minni í Kennaraskólann, og all-
an þann tíma hef ég aldrei komið of seint, varð
19. JÚNÍ
þó ekki erindisleysa. Ég geymi í hjarta mínu,
allt það góða, fagra og göfuga, sem skólavistin
veitti mér.
Eftir því sem ég eldist, finnst mér lífið vera
mest komið undir því, að menn vilji hver öðr-
um vel, bæði einstaklingar sín á millum og í þjóð-
félagssamskiptum yfirleitt.
Það var mér til dæmis mikils virði sú hlýja og
velvild, sem Freysteinn Gunnarsson, skólastjóri
og Þorbjörg kona hans sýndu mér á meðan á
þessari skólagöngu stóð og ég þakka allan skiln-
ing og velvild, sem mér féll í skaut. Þetta þótti
skrítið uppátæki og ekki alveg vist að öllum
hafði verið Ijóst, hvað fyrir mér vakti.
2. Ég vona að fá starf við kennslu, því að auðvit-
að var það markmiðið með náminu.
Átti 25 ára hjúskaparafmæli 1. maí s.l. og undr-
aðist með sjálfri mér, er ég andaði að mér angan
rósanna þennan dag, hve tíminn er fljótur að líða.
Það er margt gott í vændum og því fagna ég
sannarlega.
Ragnheiður E. Möller.
ÞULA
Þula þessi er til á Landsbókas. i hayid-
riti, Lsb. 167 — Svo.
Farin er fold að grána
fölið birgir skjána
klaki kemur i ána
kólnar fyrir tána
leggur is yfir lána
líða tekur á mána.
Hvencer skyldi liann skána
skipta um og hlána?
Kólna kœrleiks bólin
kveinar margur dólinn
fýkur i flest öll skjólin
frjósa á mönnum tólin.
Týnd eru trúi ég jólin
tekur af mestu rólin
sést ei heldur sólin.
Sár er reynslu skólinn.
Sigríður Hallgrímsdóttir-
43