19. júní - 19.06.1963, Blaðsíða 30
yit /
œ r ci
°9
lifci
Erindi úr útvarpsþættinum: „Við sem heima sitjum":
Um það leyti, sem vetrardagskráin var að hefj-
ast, spurði virðulegur borgari mig með ljúfmann-
legu lítillæti, hvort þættir þessir ættu að vera unj
nokkuð annað en matargerð, saumaskap og bús-
umstang, fyrst þeir væru fyrst og fremst ætlaðir
konum. Eg svaraði því til, að ég hefði ekki orðið
annars vör en að áhugamál kvenna væru mann-
leg vandamál og mannlífið yfirleitt, ekki þröng-
ur sérhópur kvenlegra hugðarefna, sem væru ó-
skild hugðarefnum karla. Ut frá þeim skilningi
hefur verið reynt að velja efni þáttanna, hvernig
svo sem það hefur tekizt.
Guðrún Árnadóttir frá Oddsstöðum hefur kveð-
ið þetta litla Ijóð:
Eg cetlaði að skrafa við skylduna orð
það skeður þd loksins nú.
„Ég saka þig um minnar sdlar morð.
Hverju svarar þú?“
„Er grauturinn soðinn,
er bótin bœtt,
eru burstaðir allir skór?
Eru bónuð gólfin,
er brauðið œtt,
og fest þessi tala sem fór?“
— Minnar sálar morð, — var ei svara vert.
Og svo hef ég ekkert gert.
Æði margir sakast við skylduna um sitt sál-
armorð í einum eða öðrum skilningi og vissu-
lega fóru konur ekki varhluta af því hlutskipti
meðan þeim voru lokaðar fl'estar mennta- og
starfsleiðir og allt athafnafrelsi þeirra miklu tak-
markaðra en karlmanna. Og enn kveður við þenn-
an tón og mun lengi gera, því fæstum er líf-
Ýmsar broslegar hliðar voru á þessari kosn-
ingu.
Gömul kona hafði dregið með sér tuttugu dæt-
ur og tengdadætur á kjörstað karlmanna. Henni
var leiðbeint á réttan kjörstað, en þá kom í ljós,
að flest börnin voru undir kosningaaldri. Onnur
kona spurði mig, hvort hún mætti ekki kjósa fyrir
allar dæturnar sínar, sem ekki voru í borginni.
Eg varð að segja henni, að persónuleg návist
kjósandans væri óhjákvæmileg.
Ein mjög tilfinningarík kona skar sig í fingur-
inn, og setti merkið með blóði sínu.
Við vorum mjög ánægðar með hvað kvenfélög-
in höfðu skipulagt kosninguna fljótt og vel, og
fannst það bera vott um að iranskar konur hefðu
öðlast félagslegan þroska.
Árangurinn varð sem hér segir:
Alls kusu 271.179 konur. í Teheran 22.014; í
Farshéraði 55.768.
Ég sagði frá árangrinum í Fars-héraði vegna
þess að þar var kosningaþátttakan mest. Og ég
er hreykin af því vegna þess, að fjölskyylda mín
er frá Fars, eða eins og Grikkir kölluðu það, Parsa,
sem seinna breyttist í Persíu.
Fars var aðseturstaður Achaemenid-konung-
anna. Cyrus var sá fyrsti, hann stofnaði hið mikla
persneska keisaradæmi fyrir 2.500 árum.
(Lauslega þýtt úr International Woman’s News.)
Safiyeh Firouz, sem skrifaði þessa grein mun vera afkom-
andi þessara gömlu konungaætta, að minnsta kosti er hún
alltaf kölluð prinsessa. Ég hefi oft hitt hana á alþjóðafundum,
og ef við ættum eftir að sjást mundi ég hafa gaman af að
segja henni, að um síðustu aldamót mundu flest börn á
íslandi hafa kunnað þessa vísu um forföður hennar:
Cyrus nefna milding má
margra er gætti láða,
Persíu allri og Asíá
átti yfir að ráða.
Sigr. J. Magnússon.
28
19. JÚNÍ